เจมส์ เรืองศักดิ์ อดีตนักร้องชื่อดัง ได้โพสต์เล่าเรื่องขนหัวลุก ในวันครบรอบ 20 ปี ที่ประสบเหตุ เครื่องบินตก ว่า 11 ธ.ค. เป็นวันครบรอบ 20 ปีเต็มพอดีกับเหตุการณ์สำคัญครั้งหนึ่งในชีวิตผม ในโศกนาฏกรรม 11 ธ.ค. 2541 20ปีเต็มๆ ที่ผมเล่าเรื่องนี้ซ้ำแล้วซ้ำอีก เกือบ100%ของผู้ที่ได้พบเจอตัวผม ต้องมีคำถามหรืออยากได้ยินผมเล่าเรื่องนี้จากปากผมเอง
แต่ยังมีอยู่อีกมุมนึงของเรื่องนี้ที่ผมเก็บไว้ตลอด 20 ปี และไม่ค่อยได้พูดกับใครนอกจากคนสนิท ผมพบเรื่องประหลาดๆ ซึ่งอาจหาคำอธิบายในทางวิทยาศาสตร์ไม่ได้ (หรือในอีกมุมมันอาจเป็นแค่เรื่องบังเอิญเท่านั้นเอง)
ย้ำอีกครั้งว่า ผมไม่สนับสนุนให้เชื่อหรืองมงายกับสิ่งที่มองไม่เห็นแบบไม่ใช้สติและปัญญาใคร่ครวญเสียก่อน… เเต่ผมเพียงแค่เเชร์ประสบการณ์ และเรื่องที่น่าพิศวงและยังหาคำตอบไม่ได้เท่านั้นเอง…
เรื่องคือก่อนเกิดเหตุประมาณสัก 2เดือน ผมได้รับรูปของสิ่งศักดิ์สิทธิ (ซึ่งผมขออนุญาตไม่พูดชื่อ เพื่อไม่ให้เกิดความเข้าใจผิดเรื่องงมงาย) ซึ่งผมนำมาวางไว้ที่บนตู้ใกล้เตียงนอน มีอยู่คืนหนึ่งขณะที่ผมนอนหลับ ตัวเองรู้สึกตัวตื่นขึ้นมากลางดึก ลืมตามา สายตาก็จ้องไปที่รูปสิ่งศักดิ์สิทธินั้นโดยไม่รู้ตัว
ผมเห็นสิ่งที่อยู่ในรูปเคลื่อนไหวมือขึ้นลง ผมพยายามขยี้ตาตัวเอง เพราะคิดว่าคงเป็นอาการเบลอของสายตา หรืออาการงัวเงียจากการทำงานหนักในช่วงนั้น… แต่สิ่งที่เห็นก็ยังเหมือนเดิม ที่เพิ่มและทำให้ผมกลัวคือ ผมรู้สึกว่ามือผมกำลังถูกทำให้ขยับตามท่าทางในรูป และเหมือนอยู่ในภวังค์ วันนั้นผมตกใจมาก แต่สักพักอาการทั้งหมดก็ค่อยๆหายไป จนผมสามารถนอนหลับได้
ผมเก็บเรื่องนี้ไว้ไม่เล่าให้ใครฟังเลย เพราะผมเชื่อในวิทยาศาสตร์อย่าง 100% เเละเชื่อว่ามันมีคำอธิบายในทางการแพทย์ของอาการเบลอ หรืออาการมองเห็นภาพแปลกๆ เฉกเช่นเดียวกับอาการผีอำ ที่มีคำอธิบายในทางการแพทย์
เเต่จุดพีคสุดไม่ได้อยู่ตรงนั้นน่ะสิ
วันที่เกิดเหตุการณ์เครื่องบินตก ผมตื่นขึ้นมาหลังจากสลบเพราะเครื่องกระแทกพื้นอย่างรุนแรงและเเตกเป็นเสี่ยงๆ ผู้คนที่นั่งใกล้ๆผม อยู่ในสภาพที่ช่วยเหลือตัวเองไม่ได้..ในขณะที่ผมออกจากตัวเครื่อง เดินเข้าไปในป่าที่มืดจนรู้สึกกลัวจนต้องย้อนกลับมาที่คันดิน…นั่งรอสักพักจึงมีหน่วยกู้ภัยเข้ามาช่วยเหลือ
ผมจำได้ว่าตอนที่อยู่หลังรถกู้ภัยผมอยากหลับ ในสถานการณ์น่ากลัว…แต่ผมกลับรู้สึกสบายหากได้หลับ หลับตาลงเมื่อไหร่จะเห็นแสงสีขาวๆเหมือนตัวเองลอยๆ แต่ในขณะที่ผมรู้สึกแบบนี้ ผมได้ยินเสียงเรียกใกล้หูพูดช้าๆว่า “ตื่น ตื่น” อยู่ตลอดเวลา ผมเข้าใจว่าเสียงนั่นน่าจะเป็นเสียงของกู้ภัย แต่ลืมตามากลับไม่เห็นใครกำลังพูด และไม่ได้อยู่ใกล้หูผมด้วย
