หลังจากเราตื่นได้สักพัก ก็ยังง่วนกับการหาพระ หาเท่าไหร้ก็หาไม่เจอ ก็จำได้ว่าวางไว้บนหิ้งพระ หาจนเหนื่อยก็พัก เพราะเจ็บขา คือเราอะนั่งอยู่หน้ากระจก ข้างหลังเราเป็นเตียงถัดไปก็เป็นตู้ทรงโบราณค่ะ เป็นตู้เสื้อผ้า คือเราแวปแรกที่เรานั่งหน้ากระจกเนี่ยเห็นเป็นคนนั่งห้อยขาลงมา เราก็หันไปดูคือไม่มีใครเลย ทีนี้เริ่มระแวงละโทรหาแม่ บอกมาถึงหรือยัง แม่บอกถึงปากซอยแล้ว เราก็รีบเก็บของเลย คือกะแม่เรามาเราจะไปทันทีเลย พอแม่เรามาถึง คือมีลุงคนนึงมาด้วย พ่อเราบอกลุงเค้าเป็นล่างทรงให้พ่อปู่ คือท่านเป็นสายขาวอะค่ะ ถือศีล พ่อลุ่งเดินเข้ามา ลุงบอกก่อนเลยว่า มีหลายตัวมาก และเฮี้ยนมากด้วย เค้าก็ถามเราไปเอาพระมาได้ไง เราบอกพี่ที่ทำงานให้มาป้องกันตัว เค้าก็หัวเราะ บอกเราว่าพระหน่ะคนให้เค้าไม่ได้คิดดีกับเราเสมอไปนะ พระคือพระ ผงกระดูกผีก็คือกระดูกผีมันคนละอย่างกัน เค้าบอกเราว่าหาของไม่เจอใช่ไหม เราบอกใช่ หามาทั้งคืน ลุงบอกเราโชคดีนะที่ท่านมาช่วยเราเมื่อคืน ขาเราก็เจ็บไม่งั้นเราอาจตายก็ได้ ลุงก็หยิบมีดออกมาในย่ามค่ะ เป็นเล่มสั้นๆ และมีพวกอักขระเต็มเลย มาจี้ที่หัวเรา แล้วไปจี้ที่หน้าประตูห้อง ตามตู้ ห้องน้ำ เชื่อไหมคะ ได้ยินเสียงร้องแบบประสานเสียงมาก คือดังมากกกกกๆ พ่อกับแม่เราก็ได้ยิน คือเรากระเพกไปกอดแม่เลย ลุงบอกเราว่า กว่าจะพ้นปี เจออีกเยอะแน่ๆ ปีนี้เราซวยทั้งปี แถมเพื่อนร่วมงานยังคิดไม่ดีกับเราอีก คือทำอะไรก็ซวยอะค่ะ ก็ไม่อยากลาออกจากงาน เงินมันดีค่ะ และเดี๋ยวนี้งานหายากมากๆ ลุงบอกให้เรากลับไปอยู่บ้านจนกว่าขาเราจะหาย แล้วค่อยกลับมาทำงาน คือก็ตกลงค่ะเพราะลางานแล้วเรียบร้อย ก่อนกลับลุงบอกให้เราก้มไปหยิบพระที่ใต้เตียง เราก็บอกนะคะว่าไม่มีเราหาหมดแล้ว ลุงบอกให้เราก้มดู คือเจอจริงๆค่ะ คืออึ้งมากๆ เมื่อคืนก็หาแล้ว เมื่อเช้าก็หาทำไมไม่มี ลุงบอกมันบังตาเอ็งละสิ ลุงทิ้งยันก่อนเรากลับไว้ที่หน้าประตูแผ่นนึงค่ะแล้วก็ท่องคาถา แล้วแปะไว้หน้าห้อง ลุงบอกกันไว้ดีกว่าแก้
หลังจากที่เรานั่งรถกลับบ้าน ก็เกิดเหตุการณ์แปลกๆบนรถค่ะ มีเสียงเคาะรอบรถเลย ลุงบอกว่าอย่าไปสนใจมัน มันยังทำอะไรเราไม่ได้หรอก มันแค่หลอกให้เรากลัว คือลุงบอกว่าเราเจ็บแค่นี้ถือว่าบุญมากแล้ว ยังไม่ถึงกับชีวิต ผีร้ายๆบางตัวอยากเอาเราไปเป็นตัวตายตัวแทนก็มี คือถ้าเราไปแทนเค้า เค้าก็จะได้ไปอยู่ที่ดีกว่านี้ หรือได้ไปเกิด ลุงเค้าสอนเราหลายอย่างมาก ไม่ให้ท้อ ให้เราสู้กับปัญหาชีวิต ให้เรามองพ่อกับแม่ไว้ ดูปัญหาที่เราเจอเป็นตัวอย่างและหมั่นทำความดีไว้เยอะๆ พอเราถึงบ้านอย่างแรกเราเข้าไปห้องพระก่อนเลย ไปไหว้ท่านที่มาช่วยเราแล้วก็พระ นั่งสมธิสักพักนึง เราก็เข้าห้องเราไปนอน คือบ้านเราไม่มีศาลไว้หน้าบ้านนะคะ มีแต่ห้องพระ พอเรานอนเนี่ย เราฝันเห็น ผญ คนนึง มาเรียกเราที่หน้าบ้าน คือเข้ามาในรั้วนะคะ แต่ไม่ได้เข้ามาในตัวบ้าน ตอนมาเรียกเรา เราอยู๋ในบ้านแล้วเปิดหน้าต่างไปคุยค่ะ เราก็ถามเค้าว่าใคร เค้าบอกว่าเค้าขอมาอยู่ด้วย เราบอกว่าแล้วบ้านเธออยู่ไหน มาขออยู่กับเรา ในความฝันแม่เราเดิมมาถามเราค่ะว่าคุยกับใคร เราบอกคนนี้มาขออยู่ด้วย แม่ก็ดุเราบอกให้เข้าบ้าน อย่าไปคุยกับเค้า แล้ว ผญ คนนั้นก็กรี๊ดค่ะ แล้วพูดว่า "กรูไม่ปล่อยมรืงไว้แน่ กรูจะเอามรืงถึงตาย" ในฝันนี่ตกใจมาก เราตื่นเพราะเสียงแม่มาปลุก บอกเราว่าจะพาไปบ้านลุง ลุงคนที่เป็นล่างทรงอะค่ะ บอกว่าให้เราไปทำพิธี พอเราไปถึงคือมีพวก พระ พวกรูปปั้นเยอะแยะมากมาย เค้าก็ให้เราไหว้ก่อนแล้วค่อยมาทำพิธี ลุงบอกใก้เรากินน้ำมนต์ แล้วท่องตามลุง บอกตรงๆเลยค่ะตอนเรากินน้ำมนต์เรารู้สึกอึดอัดมาก แล้วเราก็อ้วกออกมาค่ะ อ้วกเยอะมากจนพ่อกับแม่เราต้องเอาถังน้ำมาลอง แล้วรู้สึกเลยว่าเหม็นมากๆ อ้วกจนเหนื่อย ลุงก็พูดว่า “ไงละโดนของมันไปแล้วสิ เอ็งมองดูที่อ้วกเองสิ” พอเรามอง คือแบบน้ำเป็ฯสีเขียวๆเหลืองค่ะ และกลิ่นไม่ไหวมากๆ เราก็ถามเค้าคืออะไร ลุงบอกมันคือน้ำเหลืองผีตายโหง
ความรู้สึกแบบ โอ๊ยย จะเป็นลม พวกนี้มาอยู่ในตัวเราได้ไง ลุงบอกก็พระไง ที่เอ็งไปรับของมา พออ้วกเสร็จลุงบอกให้เราสวดมนต์ตามลุง บทพาหุงค่ะ สวดไปได้ไม่นานเริ่มรู้สึกไม่อยากสวด เริ่มหงุดหงิด อึดอัด เวียนหัวไปหมดค่ะ ลุงบอกว่ามันยังไม่ออก แล้วเค้าก็หันไปหยิบมีดแล้วมาจี้ที่หัวเรา คือจำได้ว่าเป็นเสียงกรี๊ดแต่ไม่ใช่เสียงเราแน่ๆ เราก็สลบไป พอตื่นมาลุงก็บอกว่ามันออกไปแล้ว เราก็ถามว่าเราโดนผีเข้าเหรอคะ เค้าบอกไม่เชิงผีเค้า แต่เค้ามาอาศัยอยู่ร่างเรา เราเลยถามว่าเราต้องทำยังไงบ้างหลังจากกนี้ ลุงบอกห้ามขับรถเอง ห้ามไปไหนมาไหนคนเดียว อย่างน้อยไปกับคนอื่นหรือให้คนอื่นขับรถให้ก็ยังดีกว่า เพราะดวงเค้าดีกว่าเรา เสร็จจากตรงนั้นเราก็ได้สายศิลป์มาผูกที่แขนค่ะ สร้อยพระเส้นนั้นก็อยู๋ที่ลุงค่ะ เราไม่ได้เก็บไว้แล้ว กลับมาถึงบ้าน อาเราก็มาบอกว่ายายเข้า รพ. แม่กับพ่อเราก็ต้องไป แต่พ่อให้ลูกของอามาอยู่เป็นเพื่อนเราที่บ้านแทน เรานั่งดูทีวีกัน เราก็กินยาไปเริ่มง่วง ก็เผลอหลับแต่ไม่ได้สนิทดีนะคะ ก็รู้สึกเจ็บที่ขามากๆ ขาข้างที่เราใส่เผือก ในใจเราคิดว่าหลานเรา เราก็พูดไปว่า อย่าเล่นแบบนี้ พี่เจ็บขาอยู่ สักพักคือเจ็บหนักกว่าเดิมแบบปวดมากๆเหมือนมีใครมากดไว้ พอเราลืมตามอง เป็น ผญ . ผมยาวยืนเหยียบขาเราอยู่ แล้วหัวเราะ เราก็น้ำตาไหลด้วยความเจ็บ แล้วเค้าก็ขย่มๆที่ขาเรา เราก็หันไปจะเลี้ยงหลาน พูดก็ไม่ออกค่ะ ขยับก็ไม่ได้ เราก็สุดจะทนเลยด่าไปหยาบๆคายๆ คือด่าในใจอะค่ะ เพราะปากขยับไม่ได้ เราเลยนึกถึงท่านที่อยู่ห้องพระให้ช่วยเราด้วย สักพักมีแสงเป็นสีทองเหลืองๆ แล้วเสียงกรี๊ดของอิผี ผญ. เราก็หลุดเลยค่ะเป็นปกติ ทีนี้เราเริ่มจิตตก คือนอนกรูก็เจอหลับก็เจอ เหมือนคนจะเป็นบ้า เป็ฯโรคประสาทอะค่ะ ระแวงไปหมดทุกอย่าง
หลังจากกลับมาอยู่ที่คอนโด เราก็โทรหาผู้จัดการที่โรงแรม ขอลาป่วยค่ะ แต่ไม่ได้เล่าอะไรมากบอกแค่ว่าเราเกิดอุบัติเหตุตกบรรได คุยกับผู้จัดการเสร็จเรียบร้อย เราก็กำลังจะอาบน้ำ อยู่ๆตาขวาเราเหลือบไปเห็นเงาลางๆทางด้านขวาค่ะ เราก็หันไปก็ไม่มีอะไร คือตอนนั้นเรายังมีสตินะคะ คิดว่าคงคิดไปเองเพราะเพิ่งเจอมาที่ รพ. เค้าคงไม่ตามมา การอาบน้ำลำบากมาก เราก็ต้องค่อยๆกระเพกๆไปเรื่อยๆ ขาก็ต้องเอาพาด ไม่ให้โดนน้ำ สักพักมีเงายืนอยู่หลังม่านที่เราอาบน้ำ เราก็ตกใจร้อง หันไปอีกทีก็ไม่เห็นแล้ว เราก็นึกถึงพระที่เพื่อนเอามาให้ พร้อมพูดว่าเช้าจะทำบุญไปให้ ก็ยังไม่เกิดอะไรขึ้น เราเปิดไฟนอนนะคะ กินยาไปก็เริ่มง่วง อยู่ๆขาที่เราใส่เฝือกโดนกระชากอย่างแรง จนเราเกือบตกเตียง เราก็ลุกขึ้นมามองก็ไม่มีอะไร แต่ได้ยินเสียงเปิดน้ำ คือตอนนั้นไม่ลุก ไม่ทำอะไรทั้งนั้น จะนอนก็ไม่กล้านอน หยิบโทรศัพโทรหาแม่เลยค่ะ ตอนนั้นนึกถึงแม่อย่างเดียว เจ็บขาก็เจ็บ ครั้งแรกไม่รับค่ะเหมือนสายไม่ว่าง สักพักแม่โทรกลับเราก็แม่ว่าไม่ไหวแล้ว อยากกลับบ้าน คือร้องไห้ใหญ่เลยค่ะ โทษตัวเองต่างๆนาๆว่าชาติที่แล้วฉันไปทำอะไรให้นักหนา ชาตินี้ก็ทำแต่บุญทำไมถึงต้องเจอแบบนี้ คือทุกคนคิดตามนะคะ คนเจอแบบนี้เล่าให้ใครฟัง เค้าก็ไม่เชื่อค่ะ หาว่าเราบ้า ผีไม่มีจริงบ้างไรบ้าง มันเลยอึดอัด พูดกับใครไม่ได้ โชคดีที่เรายังมีเพื่อนที่ดีค่ะ มีแม่คอยช่วย ไม่งั้นเราต้องบ้าแน่ๆเจอแบบนี้ ต่อนะคะ แม่ก็บอกเราว่าให้เราใจเย็นๆ ตั้งสตินะ แล้วฟังเรื่องที่แม่จะบอก คือแม่ไปหาพระ เอาดวงไปดู คือเราอะด้วยวัยเบญจเพสด้วย ดวงตกด้วย เลยกลายเป็นเคราะห์หนักมากๆ พอจิตตกทำให้เราสื่อเรื่องพวกนี้ได้ง่าย บวกกับผีที่เราเจอคือผีพวกตายโหงอะค่ะ พวกผีเฮี้ยนๆ แม่บอกเราว่าเกิดเรื่องซวยแบบนี้อย่าไปรับของใครสุ่มสี่สุ่มห้า บอกแล้วๆงให้ระตัว เราบอกหนูรับของอะไร ? แม่บอกเราว่าพระท่านบอกว่าผีที่ตามเราตั้งแต่เราตกบรรไดหรือที่โรงบาลหน่ะ มันมากับพระ เราก็ตกใจผีมากับพระได้ด้วยเหรอ เค้าบอกว่าพระทำมาจากกระดูกผีตายโหง ซึ่งพระกับคุนไสยคนละอย่าง ที่เราได้มาหน่ะคือคุนไสย ทีนี้จิตใจเราหนักกว่าเดิม โอ๊ยยฉันมีแต่เรื่องจริงๆ แต่เราไม่ได้โทษเพื่อนนะคะ เราคิดว่ามันหวังดีแหละค่ะ มันก็คงไม่รู้แบบเรา เราเลยถามแม่ว่าจะให้หนูทำไงดี หนูไม่อยากอยู่นี่แล้ว หนูกลัว อยากกลับบ้าน แม่บอกไม่ต้องลงมาหาแม่นะ เด๋วแม่ขึ้นไปรับกับพ่อ เราก็โอเคตกลงกับแม่เรียบร้อย ทีนี้เริ่มหาสร้อยพระ จำได้ว่าเอาวางไว้บนหิ้ง หาเท่าไหร่ก็ไม่เจอ คือตอนนั้นเพลียมาก ด้วยฤทธิ์ยาด้วยเราเลยหลับไป แล้วเราฝันว่ามีผู้ชายคนนึง แต่งตัวแบบสมัยก่อน ผมแสกกลาง มือถือดาบ ตัวสีทองไปทั้งตัวเลยค่ะ เค้าก้มมาจับที่หัวเรา บอกเราว่า มีคนส่งมาช่วยเอ็ง กูจะไม่ให้ใครทำอันใดได้ดอก ตอนนั้นเรานึกถึงแม่เลยค่ะ แม่บอกแม่ไหว้พระนเรศวรไว้ ที่บ้านบูชาท่านค่ะ อยู่ในห้องพระ กราบท่านที่เท้าแล้วก็จำอะไรไม่ได้แล้วค่ะ ตื่นมาอีกทีคือเช้า แล้วรู้สึกว่าเราหลับสบายมากๆ
หลังจากที่เราหลุดจากตรงนั้นมาได้ รู้สึกเจ็บขามาก พอมองขาตัวเองคือเผือกแตก ช่วงด้านบนค่ะเลยโทรหาแม่ให้พาไปหาหมอ หลังจากหาหมอเสร็จคือต้องนอน รพ. 3 วันค่ะ เพราะมีโอกาสที่จะกระดูกเคลื่อนมีสูง แถมหมอยังตรวจว่าเราพักผ่อนไม่เพียงพอ เลยบอกให้เรานอน แม่เรามาเฝ้าไม่ได้เพราะต้องดูร้าน พ่อเราก็ป่วย เราก็เลยบอกไม่เป็นไรเราอยู่ได้ เหรียญกับพระเราก็พกมา ถึงเวลาพยาบาลให้ยา เราก็กินปกติ ซึ่งยานี้พยาบาลบอกจะรู้สึกง่วง คือหมออยากให้เราพักผ่อนเยอะๆ ก่อนพยาบาลออกไปเนี่ย เค้าบอกว่าจะมีพยาบาลเข็นเตียงผู้ป่วยมานะคะ คือห้องที่เรานอนเนี่ย เป็นห้องพิเศษเตียงคู่อะคะ คือห้องนึงจะมีผู้ป่วย 2 คน แล้วมีผ้าม่านกั้นไว้ เราก็ตอบค่ะๆๆ ในใจก็หวั่นๆว่าเค้าจะเป็นยังไง อีกใจก็คิดในแง่ดีไว้ก่อนคือเราจะได้มีเพื่อน ตอนนั้นประมาณ 2 ทุ่มค่ะ ครึ่งชม.ได้ พยาบาลก้เข็นคนเข้ามาอีกเตียง ตอนนั้นยังไม่ปิดม่านนะคะ เราก็เห็นเป็นป้าแก่ๆ นอนอยู่ใช้เครื่องช่วยหายใจ คือแกผอมมากๆค่ะหนังติดกระดูกเลย พอเปลี่ยนเตียงเสร็จ พยาบาลก็หันมาบอกเราว่า ไม่ต้องกลัวนะคะ เค้าชื่อป้าสังวาล แกเป็นอัมพาตค่ะ ต้องใช้เครื่องช่วยหายใจตลอด แล้วเค้าก็ปิดม่านให้เรา เราก็ดูทีวีไปสักพักกะง่วงสุดๆแล้วค่อยหลับ เราไม่อยากแบบสลึมสะลือแล้วค่อยนอน อยู่ๆได้ยินเสียงตะโกนมาคะ "กูหนวกหู!!" คือรู้สึกขนลุกมาก หรือเราหูแว่ว เสียงใคร? เราก็ยังไม่ปิดทีวีนะคะ ยังดูต่อ สักพักผ้าม่านล่นออกค่ะแบบเหมือนโดนกระชาก คือผ้าม่านมันล่นตรงข้างๆเห็นหน้าป้าเต็มๆ เราก็แบบกลัวค่ะ ไม่มีเสาน้ำเกลือไปดันปิด จะลงจากเตียงไปปิดก็ลำบาก โชคยังดีค่ะพยาบาลเข้ามาพอดี เค้าเลยเลื่อนปิดให้ แล้วหันมาถามเราว่า เมื่อกี้ฉันลืมปิดให้เหรอคะเนี่ย คืออยากให้ผูกปิดไว้เลยยิ่งดีค่ะไม่อยากเห็น พยาบาลก็มาปิดไฟปิดทีวีค่ะ ความรู้สึกเริ่มง่วงก็กำลังจะหลับได้ ได้ยินเสียงกุกๆกักๆตรงตู้เย็น เราก็แบบเสียงอะไร ใคร? ป้าแกก็นอนอยู่หนิแถมลุกก็ไม่ได้ เราก็คือสวดมนต์และค่ะ ไม่สนใจอะไรแล้ว สักพักเสียงเงียบไป เราเลยคุมโปง ความรู้สึกแบบมีคนมาหายใจข้างๆหูเรา เป็นแบบเสียงหอบๆหน่อย เราก็กำมือแน่นเลยค่ะ กลัวมาก แล้วได้ยินเสียงพูดว่า "กูหิว ๆ ๆ" เราก้ไม่กล้าเปิด ร้องไห้กลัวสุดๆ ทีนี้กลายเป็นตรงปลายเท้าเราเหมือนมีคนเดินขึ้นมาบนที่นอนเรา ความรู้สึกได้เลยค่ะ แล้วมาเหยียบที่ขาเรา เราก็ร้องโอ๊ยยย ด้วยความเจ็บปวด เปิดผ้าห่มจะมาดูที่ขาเรา เห็นผ้าม่านล่นอีกแล้วค่ะ มองไปปลายเตียงเห็นเงาดำๆยืนอยู่ แล้วเอามือเค้ามาจับที่ขาเรา เราก็ร้องเรียกพยาบาลเลยค่ะ คือตอนนั้นกลัว แบบไม่ไหวแล้ว ฉี่ราดเลยค่ะ เข้าใจหนังที่กลัวจนฉี่ราดเลย เรียกหลายครั้งก็ไม่มีใครมา เหมือนไม่ได้ยินอะค่ะ เราก็เอามือจับที่คอคือพระหาย จำได้ว่าพยาบาลเช็ดตัวให้เราก็ลืมใส่ ทีนี้เค้าก็ปีนขึ้นมาอยู่บนเตียง ยืนอยู่บนเตียงแต่ปลายเตียงอะค่ะ เราก็แบบเห็นหน้าชัดมากๆ เป็นป้าข้างๆเตียง เราก็พูดไปร้องไห้ไป บอกมาทำหนูทำไม หนูไปทำไรให้ ป้าอย่ามาหลอกหนูเลย คือแกเป็นอัมพาตแต่กลางคืนแกลุกมาได้ไง ป้าก็หัวเราะค่ะ แต่เสียงนี่หวีดมาก คือหมายถึงเสียงแกเป็นเสียงแบบวี๊ดๆค่ะ เสียงเหมือนเปรตร้อง แล้วเอามือจับที่ขาข้างที่เราเจ็บ แล้วมายืนเหยียบตัวเราแล้วนั่งยองๆ เราก็รู้สึกอึดอัด รู้สึกหนักมาก แกก็ร้องค่ะแบบร้องวี๊ดๆๆ ค่ะเรานึกขึ้นได้ว่ามีปุ่มเรียกพยาบาล เราก็เอื่อมไปกด กดซ้ำหลายๆรอบ คือก็เริ่มร้องไห้โวยวายแล้วค่ะ เราเอามือปิดตาร้องไห้ แต่มือก็ยังกดเรียกพยาบาลนะคะ พอพยาบาลมาถึงก็มาถามเราค่ะเป็นอะไรๆ เราก็ไม่ฟังใครค่ะ พูดอย่างเดียวว่าเอาป้าออกไปๆ เอามันออกไป พยาบาลก็กดเรียกพยาบาลมาช่วยจับเราคือเราก็ดิ้นๆๆ เหมือนเราสติหลุดแล้ว เหมือนคนบ้าเลยค่ะ กรีดร้องแล้วก็ร้องไห้ บอกว่าป้ามาหลอกเรา ๆๆ พยาบาลบอกให้เราใจเย็นๆ ไม่มีอะไร ให้มองดูป้า ป้าเค้าเดินไม่ได้นะคะ และพยาบาลก็ปลอบเราแล้วก็ฉีดยาไปที่แขนค่ะ คาดว่าคงเป็นยานอนหลับค่ะ และสักพักเราก็หลับเลย
จากเรื่องเมื่อคืน เราก็ลืมตากะจะลุกแล้วโทรหาแม่ แต่ได้ยินเสียงคนคุยกันค่ะ ที่ปลายเตียงเราแต่ม่านยังปิดอยู่นะคะ เหมือนหมอพูดกับแม่เราว่าเรามีประวัติทางประสาทไหม ให้ลองพาเราไปคุณกับหมอจิตแพทย์ดู คือ ณ ตอนนั้นน้ำตาไหลออกมาเลยค่ะ ร้องเงียบๆ คือฉันเหมือนคนบ้าเหรอ ฉันไม่ได้เป็นโรคประสาทนะ คือสมเพชสภาพตัวเองมากโดนมัดแขนผู้กับที่กันเตียงไว้ทั้งสองข้าง ชีวิตฉันเป็ฯขนาดนี้เลยเหรอ ก็ร้องไห้เสียใจในชีวิตตัวเอง คือเรื่องแบบนี้พูดไปก็ไม่มีใครเชื่อหรอกค่ะ พูดยังไงเค้าก็มองว่าเราบ้า พอพวกเค้าคุยกันเสร็จก็เดินเข้ามาหาเรา เราก็บอกแม่หนูอยากกลับ หนูไม่ได้บ้า หนูเจอจริงๆ ป้าข้างๆเตียงเค้ามาหลอกหนู แม่เชื่อหนูนะๆ แม่เราบอกจ้าๆ คือขาเราก็ยังไม่หายแม่เราก็ยังไม่อยากให้เรากลับบ้าน กลัวจะหนักกว่าเดิม เราบอกเราอยู่นี่หนักกว่า คือยอมรับคิดไปถึงเรื่องอยากตายเลยค่ะ สุดๆและหนักจริงๆกับการเห็นในสิ่งที่คนอื่นไม่เห็น แม่เราบอกใจเย็นๆ กลับไปก็ต้องเจออยู่ดี เหมือนเราไม่มีทางให้เลือกอะคะ ดวงตกเป็นแบบนี้นี่เอง เราก็บอกแม่เราว่าให้แม่มาเฝ้าเรานะ แม่บอกว่าได้ๆ แต่มาดึกเพราะแม่เราต้องเฝ้าร้านและกว่าจะปิดร้านก็ดึก เป็นแม่ค้าอะค่ะถ้าไม่ทำก็ไม่มีเงินกิน พอแม่เราออกไปได้สักพัก ได้ยินเสียงคนเดินเข้ามาค่ะ น่าจะเป็นแม่บ้านกับพยาบาล มาที่ข้างๆเตียงเรา คือเหมือนกำลังช่วยกันทำอะไรสักอย่าง และแม่ป้าก็พูดว่า "ไม่รู้เป็นเวรเป็นกรรมอะไรของแกเนอะ แกต้องมานอนทรมานแบบนี้ ลูกหลานก็ไม่มาดูแล" และพยาบาลก็พูดว่า "โถ่วป้า หนูเห็นเค้าพูดกันว่าเมื่อก่อนแกทำกับแม่แกไว้เยอะ พอแกป่วยก็ไม่มีคนมาดูแล เดินก็ไม่ได้ กินก็ไม่ได้ ต้องมาใช้เครื่องช่วยหายใจแบบเนี้ย " ป้าก็บอกว่า "ผ้าปูเตียงก็ต้องมาเปลี่ยนให้แกทุกวัน ข้างในแกก็ไม่เหลืออะไรแล้วนะหนู หลังแกเน่าไปหมดแล้ว" เราก็ด้วยความอยากรู้นะคะ พูดกันซะขนาดนี้ ค่อยๆลงจากเตียงแล้วค่อยๆแหวกม่านออก ภาพที่เห็นคือพยาบาลกับป้าแม่บ้านกำลังพลิกตะแคงให้ยายสังวาลหันหน้าไปทางประตู แล้วหันหลังมาทางเราอะคะเพื่อเปลี่ยนผ้าปูที่นอน สิ่งที่เราตกใจคือ ที่หลังแกหนอนเต็มเลยค่ะ พยาบาลก็เอาพวกใบตองมาลองน้ำเหลือง แล้วเอาถุงดำกวาดใส่หนอนไว้ คือหลังแกและและเน่ามากๆ แต่ทำไมแกยังไม่ตาย กลางวันแกนอนนิ่งๆไม่มีอะไรค่ะ แต่กลางคืนแกบ่นหิวแล้วมาหลอกเรา ที่แกร้องวี๊ดๆคือคงเป็นแบบ ที่พยาบาลบอกว่าแกทำกับบิดามารดาไว้ ก่อแกใกล้ตายแกเลยคล้ายๆเปรต พอเรากลับมาขึ้นเตียงนอน นั่งคิดค่ะ ถ้าพยาบาลไปจะทำไง เราจะอยู่ได้ยังไง กลัวทุกอย่างค่ะ เลยเรียกพยาบาล ขอร้องให้พยาบาลฉีดยานอนหลับ คือแทบจะลงไปกราบเท้าเค้าเลยค่ะ เค้าบอกไม่ได้ค่ะๆๆ หมอไม่ได้สั่ง ให้ยามั่วซั่วไม่ได้ เราบอกให้เราไปอยู่ห้องอื่นได้ไหม คือไม่อยากอยู่แล้ว หรือไม่ก็เอาป้าออกไป พยาบาลก็บอกเด๋วไปติดต่อดูห้องให้ก่อนนะคะ อีกสักพักจะเข้ามาบอก ….
เวลาผ่านไปเกือบสอง ชม. ก็ยังไม่เข้ามาบอก นี่ก็ 2 ทุ่มกว่าแล้ว มืดแล้วก็กลัวสิคะ หยิบพระมาแขวนคอ หยิบเหรียญมาถือไว้ คือจะไม่หลับแน่ๆจะรอแม่เรามาเฝ้าเรา อยู่ๆม่านก็ค่อยๆเลื่อนออกค่ะตั้งแต่ปลายเตี่ยงเราเลื่อนมาเลื่อยๆ ๆ ๆ จนเห็นเตียงข้างๆ เราก็พนมมือไว้ สวดมนต์ ไม่ยอมลืมตา สักพักตัวชาหมดเลยค่ะ จะหันไปเอื้อมหยิบที่กดเรียกพยาบาล ก็เจอป้าสังวาลอยู่บนตัวเตียงเราค่ะ เราก็กรี๊ดเลย แบบสุดเสียงที่เรามี เราก็ไม่ลืมตา ไหว้ ขอร้องอย่ามาหลอกเราเลย เราจะทำบุญไปให้ ป้าก็นั่งยองๆแล้วก็โยกตัวค่ะ ค่อยๆโยกแล้วก็ร้องวี๊ดๆๆๆ เราก็ร้องไห้ สติสตางค์หลุด กระเพกๆลงจากเตียงแต่ก็ได้แต่นั้นค่ะ ไปไม่ไหว ปวดขา เจ็บมากๆ เราทนไม่ไหวแล้ว จริงๆตอนนั้น ด่าเลยค่ะ "มรืงมาหลอกกรูทำไม กรูไปทำอะไรให้ กรูขอแช่งมรืงให้เป็นเปรตทุกข์ทรมานทุกชาติ ไม่ได้ผุดได้เกิด อิผีแก่ อิผีเห้" ด่าไปร้องไห้ไปค่ะ แกคงโกรธเรา อยู่ๆขาเราโดนลากไปที่ระเบียงค่ะ เราก็กรี๊ดเสียงดังเลย แบบวันนี้กรูจะต้องตายเหรอเนี่ย เรานึกถึงพ่อนึกถึงแม่ เรียกสุดเสียงเลยค่ะ เค้ายืนเหยียบตัวเอา แล้วค่อยๆนั่งยองๆแล้วก้มมาหาเรา กลิ่นเห็นมากๆ ไม่ทราบว่าน้ำเหลืองหรือน้ำลายก็ไม่รู้ไหลออกมาตอนแกวี๊ดๆ แต่คือเห็นมาก ระหว่างที่เราเรียกแม่นั้น เสียงประตูเปิดเข้ามาเลยค่ะ เป็นแม่เรากับพยาบาล แล้วก็หมอ เค้าก็ช่วยกันจับเราเข้าไปข้างใน เราก็ร้องไห้กอดแม่ เราก็หันจะไปดึงอ๊อกซิเจนอิป้าออกเลยค่ะ พวกหมอพยาบาลก็มาห้ามเรา เราก็สติหลุดแล้ว ตะโกนด่าเสียงดังมาก โวยวายเลยค่ะ ด่าอิป้าที่มันนอนอยู่ว่า "มรืงมาหลอกกรูทำไม ทำไมมรืงไม่ไปหลอกพวกมัน มันไม่เชื่อว่ามรืงมีตัวตนอะ ออกมาสิ ทั้งหมอ ทั้งพยาบาลเนี่ย มันหาว่ากรูบ้า มันอยากตายนักใช่ไหมอิผี กรูจะดึงอ๊อกซิเจนมรืงออกเอง" ทุกคนก็มาช่วยจับเราแล้วมัดเราไว้แบบเดิม คือเราไม่ทนแล้ว เหมือนคนบ้าเลย หมอก็บอกเราให้ใจเย็นๆ เราก็บอกหมอไปว่า มรืงจะให้กรูใจเย็นอะไร กรูขาเจ็บขนาดนี้กรูจะลงไปนอนเล่นที่ระเบียงเพื่ออะไร ด้วยความโกรธค่ะ ทำไมฉันต้องเห็นมัน มองสภาพตัวเองโดนมัดอีกแล้ว ทีนี้รัดเท้าข้างที่ไม่เจ็บด้วย เราบอกให้เอาป้าออกไปๆ หันไปหาแม่ทำไมแม่ให้เค้ามัดหนูแบบนี้อะแม่ แม่เอาป้าออกไปนะแม่ หนูไม่ไหวแล้ว เราโดนฉีดยาอีกแล้วค่ะ และสลบไปแบบวันแรก
หลังจากที่โดนยาสลบรอบสอง เราตื่นขึ้นมาเราก็ร้องหาแต่ยาสลบค่ะ อยากจะหลับๆไปนานๆ ไม่อยากตื่น พอเราร้องหายามากๆ หมอเค้าก็เลยอนุญาติให้เรากลับบ้านได้ เพราะเราอยู่ที่ รพ. เหมือนเราเป็นคนสติไม่ดีอะคะ ไม่คุยกับใครทั้งวัน ร้องไห้ตลอดเวลา พอเราได้กลับมาบ้าน ลุงที่เป็นล่างทรงเค้าก็มาเรียกขวัญให้เรา เวลาเดินผ่านกระจกนี่ตกใจตัวเองมากๆ โทรมสุดๆ เหมือนคนไม่ได้หลับไม่ได้นอน กลางคืนไม่นอนค่ะ เอาหูฟังมาใส่หู เรานอนห้องพระนะคะ คือเราอยู่ในนี้เป็นเดือนๆ ไม่ออกไปจากห้องนี้เลย แบบพอแม่เราขึ้นมาเอาข้าวให้เรา เราจะนั่งแต่ท่าชันเข่า เหมือนเด็กมีปัญหาอะค่ะ เพื่อนมาเยี่ยม เพื่อนแม่มาเยี่ยมก็บอกให้เราไปหาหมอ หมอจิตแพทย์อะค่ะ พอแม่มาบอกเรา เราเข้าใจนะคะว่าเค้าเป็นห่วงเรา เราก็บอกแม่ไปว่า แม่ก็รู้ว่าหนูไม่ได้บ้า ลุงก็บอกแม่แล้วหนิว่าหนูเจออะไรบ้าง คือเราอยู่แต่ห้องพระจริงๆ ไม่ออกเลย ไม่โดนผีหลอกก็ซวยที่สภาพจิตใจ เห็นภาพหลอนตลอด แต่เรามั่นใจนะคะว่าเราไม่ได้บ้าจริงๆ รู้ทุกอย่างว่าใครมาพูดอะไร เราเข้าใจที่เค้าพูดทุกอย่าง แต่ไม่มีใครเข้าใจเราไงคะ เราเห็นในสิ่งที่คนอื่นไม่เห็น เราฝัน เราได้ยิน แต่คนอื่นไม่ได้ยิน งานก็ต้องเลื่อนไปอีกค่ะ จนเพื่อนบอกเราว่าเค้าจ้างเราออก ร่างกายทรุดเลยค่ะ ฉันจะมีเรื่องอะไรซวยกว่านี้อีกไหม เข้ามาเลย มาทีเดียวเลยนะ จะให้ตายก็จะตาย เหมือนชีวิตไม่เหลืออะไรแล้วค่ะ มองหน้าแม่กับพ่อเราก็ร้องไห้ เราเพิ่งเรียนจบยังไม่ทันได้เลี้ยงดูท่านเลย แล้วก็หลับไปด้วยฤทธิ์ยา แล้วเราฝันค่ะว่าเรามาตักบาตที่หน้าบ้านตอนเช้า มีพระรูปนึงเดินมาทางเรา เราก็ถวายของไปค่ะ ท่านก็พูดขึ้นว่า " โยมพ้นเคราะห์นี้ไป โยมจะมีแต่สิ่งดีๆแล้วนะโยม อดทนและใช้ในสิ่งที่คนอื่นไม่มีให้มันเป็นประโยชน์ แล้วสิ่งชั่วร้ายก็จะทำอะไรเราไม่ได้ เพียงโยมเตรียมร่างกายให้พร้อมก็พอ " พอเราตื่น เราก็มาส่องกระจกดูตัวเอง แรงก็แทบจะไม่มี กินข้าวก็ไม่ลง อดหลับอดนอนจนร่างกายเราไม่ไหว เราคิดถึงสิ่งที่ท่านบอกเราในฝัน "อดทนแล้วใช้ในสิ่งที่คนอื่นไม่มีให้มันเป็นประโยชน์" มันคืออะไร เรามีอะไรแล้วเราไม่มี เราเลยตัดสินใจว่าถ้าเราเอาเฝือกออกแล้วเราจะบวชสักพักนึงค่ะ
โปรดใช้วิจารณญาณในการรับอ่าน เพราะมันเป็นความเชื่อส่วนบุคคล
credit.pantip สมาชิกหมายเลข 2354272
by TVPOOL ONLINE