ไม่มีประโยชน์ที่จะให้ลูกเลิกเอาแต่ใจ ในขณะที่ผมยังใจร้อนและดุลูกน้องเสียงดัง
ไม่มีประโยชน์ที่จะสอนให้ลูกมีวินัย ในขณะที่ผมสัญญาว่าจะพาเค้าไปเที่ยว แต่พอถึงวันนั้นผมก็ผิดสัญญา เลือกไปทำงานและขอเลื่อนนัดไปก่อน
ไม่มีประโยชน์ที่จะห้ามลูกไม่ให้ดูไอแพดเกินเวลาที่กำหนด ในขณะที่มือตัวเองยังถือโทรศัพท์เล่น Facebook ตลอดเวลา
คำสอนจะมีค่า คำดุด่าจะมีสิทธิ์ ก็ต่อเมื่อสิ่งนั้นได้รับการปฏิบัติจากบุพการีเช่นเดียวกัน ทั้งหมดจึงจะเกิดผลที่ยั่งยืน ผมค้นพบว่าความยากที่สุดในการเลี้ยงลูก ไม่ใช่การขัดเกลาเขา แต่คือการขัดเกลาตัวเองไปพร้อมกับลูก ลูกกลายเป็นกระจกสะท้อนบานใหญ่ที่ทำให้เห็นเขาและตัวเองในนั้นไปพร้อมๆกัน
หลายอย่างดีๆที่ชูใจซึมซับมาจากแม่เธอที่เห็นได้ชัดที่สุดก็คือการมีเมตตาต่อสัตว์ เบลไม่เคยมานั่งสอนลูกเรื่องนี้ แต่การตั้งชามข้าวให้แมวจรจัดไว้หน้าบ้านทุกวันก็ทำให้ลูกซึมซับและกลายเป็นเด็กที่มีเมตตาต่อสัตว์สูงตามแม่
ในขณะเดียวกันชูใจก็ติดนิสัยโลกส่วนตัวสูงมาจากผม ด้วยความที่ผมเป็นคนเข้าสังคมไม่ใคร่เก่งนัก ไม่ค่อยชอบไปในที่ที่มีคนเยอะหรือมีมนุษยสัมพันธ์กับใคร สิ่งนั้นก็ทำให้ลูกกลายเป็นคนกลัวคนแปลกหน้า และมีกำแพงสูงจนกลายเป็นเด็กกลัวคนตามผม
เมื่อเราเป็นครอบครัวเดียวกัน เราให้ลูก ลูกก็จะให้เรา ในทางกลับกัน ปัญหาของเรา ก็จะกลายเป็นปัญหาของลูก ไม่ทางตรงก็ทางอ้อม
ทุกครั้งที่ผมเห็นข้อเสียของลูกที่มันอาจจะเกิดจากตัวผม ผมจึงมักทบทวน และกลับไปอธิบาย ก่อนจะยอมรับกับลูกตรงๆว่าเรื่องนี้ป๊ะป๋าก็เป็น .. เราจะค่อยๆปรับปรุงตัวไปพร้อมๆกัน
ผมยอมรับว่าเมื่อเราเกิดเป็นคน ย่อมไม่มีใคร Perfect ในหัวใจคนเราย่อมมีข้อเสียที่ผิดเพี้ยนไปจากสากลโลกไม่มากก็น้อย ผมเองก็ไม่ได้คาดหวังให้ลูกสาวเป็นคนดี 100% แบบเพียบพร้อมไปด้วยศีลธรรมอันดีงาม
แต่ในชีวิตคนเป็นพ่อ ที่เป็นเหมือนเงาสะท้อนสิ่งที่เป็นไปในตัวลูก
ผมแค่อยากเติบโตไปพร้อมกับเขาในขณะที่ยังทำได้แค่นั้นเอง
