สารเสพติด หรือบางคนเรียกยาเสพติด คือ สารเคมีหรืออาจจะเป็นยาบางประเภท ซึ่งเมื่อนำเข้าสู่ร่างกายด้วยวิธีต่าง ๆ ไม่ว่าจะเป็นการรับประทาน ดม ฉีด ล้วนทำให้เกิดผลต่อร่างกายและจิตใจ และมักจะทำให้เกิดอาการอยากจนต้องเสพซ้ำ ๆ เป็นประจำ โดยเริ่มต้นมาจากการใช้สารเคมีบางชนิดเพื่อการรักษา เช่น การให้โบรไมด์ (Bromide) แก่ผู้ป่วยเพื่อเป็นการระงับประสาทและรักษาโรคลมชัก แต่โบรไมด์สะสมในร่างกายและทำให้เกิดอาการทางจิตประสาท รวมถึงทำลายเซลล์ประสาทในสมองอย่างถาวร หลังการใช้สารเคมีเพื่อการรักษา ก็มีการใช้สารเคมีในตระกูลเดียวกันอีกหลายชนิด ที่มาจากการค้นพบและใช้สารเสพติดที่สกัดได้จากพืชอย่างกัญชา ฝิ่น มอร์ฟีน และโคเคน
แม้ว่าจุดเริ่มต้นจะมุ่งหวังเพื่อผลทางการแพทย์ แต่ฤทธิ์ที่ได้จากการใช้มันยั่วยวนเกินกว่าจะทนได้ มันจึงกลายเป็นสารเสพติดที่ต้องได้รับการควบคุม และกลายเป็นสิ่งผิดกฎหมายในที่สุด คุณอาจจะเคยได้ยินหรือเห็นคำเตือนข้างฉลากของกระปุกกาว หลอดกาว หรือถังกาว ที่ใช้ในงานประดิษฐ์หรืองานก่อสร้าง ตลอดจนสีชนิดต่าง ๆ ว่า ห้ามสูดดม อาจก่อให้เกิดความเสียหายต่อร่างกายถาวรได้ เหมือนกับกรณีที่เกิดขึ้นกับคนงานที่ปูกระเบื้องสระว่ายน้ำในยุค 90 ซึ่งมีคนพบว่าพวกเขานอนหมดสติอยู่ที่ก้นสระน้ำ หลังจากถูกนำส่งไปรักษาที่โรงพยาบาลแล้วพบว่า เมื่อเขาฟื้นขึ้นมาเขาก็จำไม่ได้เลยว่าเกิดอะไรขึ้น และไปทำอะไรมา หลังจากสืบสวนถามไถ่ไปสักพักค่อยรู้ว่าพวกเขาปูกระเบื้องที่พื้นสระน้ำ และคงสูดดมกลิ่นกาวเป็นเวลานานโดยไม่รู้ตัว
การสูดดมกลิ่นกาวหรือสีเข้าไปอาจจะทำให้คุณรู้สึกดีในระยะสั้น แต่ทำให้เกิดผลกระทบในระยะยาว อาการชัก หายใจติดขัด หมดสติ หรือเสียชีวิตได้ สารประกอบที่อยู่ในสีและกาวซึ่งทำให้เกิดผลกระทบนี้คือ โทลูอีน (Toluene) หรือเมทิลเบนซิน หรือฟีนิลมีเทน เป็นสารตั้งต้นทางอุตสาหกรรมและตัวทำละลายที่มักใช้ในสีทาบ้าน สีเพื่องานอุตสาหกรรม และกาวต่าง ๆ รวมถึงเป็นสารตั้งต้นของสารประกอบอะโรมาติกทางอุตสาหกรรม มันเป็นสารระเหยที่ส่งผลต่อร่างกายในกรณีนี้ แต่ส่งผลกระทบน้อยกว่าเบนซีนที่ใช้เป็นตัวทำละลายและสารตั้งต้นเช่นเดียวกัน