“จิ๊ก-ประภาส” เขียนถึง “เกี๊ยง” น้องรัก อ่านแล้วน้ำตาไหล!!

เกี๊ยงเสียงนุ่ม และมีพรสวรรค์ทางดนตรี
ถึงจะเรียนสถาปัตย์ แต่ก็ฝึกฝนการเล่นกีต้าร์และการร้องเพลงอยู่ตลอดเวลา

และเมื่อมีโอกาสนำเฉลียงกลับมาทำใหม่ด้วยแรงยุบางอย่างจากรุ่นน้องนิเทศน์คนหนึ่งที่เดินทางมาพบเพื่อแค่ขอเพลงเที่ยวละไมไปร้องเอง ก็เลยพาให้ไปเจอน้องคนนี้อีกคน ทีแรกตั้งใจจะออกเป็นวงดูโอ จุ้ย-เกี๊ยง ในชื่อวงไปยาลใหญ่ ทำไปทำมาเรื่องเพลงบานปลายกลายเป็นเฉลียง และเรื่องชื่อไปยาลใหญ่บานปลายกลายเป็นนิตยสารและสำนักศิษย์สะดือ

“เกี๊ยง”น้องชายคนนี้ทำงานร่วมกันหลายชิ้น
นับแต่เพลงเฉลียงอย่างโลกยังสวย และฝากเอาไว้ ที่เกี๊ยงเป็นคนแต่งทำนอง รวมไปถึงเพลงที่รักมาที่สุดเพลงหนึ่ง ไม้ขีดไฟกับดอกทานตะวันที่แต่งให้วิยะดา เกี๊ยงก็เป็นคนแต่งทำนอง

นึกขึ้นมาแล้วก็จำได้ว่า ผมเคยแต่งเพลงประจำตัวให้เขาเพลงหนึ่งชื่อเพลงกึ่ม อยู่ในชุดกว้างคูณยาว กึ่มน่าจะเป็นเพลงที่ไม่เคยได้ยินอีกเลยหลังจากที่ออกเทปคราวนั้น

คอนเสิร์ตคราวนี้ นักร้องคนแรกที่นึกถึงหลังจากตกลงใจว่าจะทำก็คือเขา
เพราะเกี๊ยงร้องเพลงแทนความในใจผมมาหลายเพลง
นับแต่เพลงเก็บใจ ที่ผมแต่งให้กับผู้หญิงอันเป็นที่รัก
เพลงยังมี นั่นก็ใช่ เพลงอื่นๆอีกมากมาย นั่นก็ใช่
เพลงเขียนให้เธอในคอนเสิร์ตสองครั้งที่ผ่านมา นั่นก็ใช่

เกี๊ยงเคยบอกผมเมื่อตอนคอนเสิร์ตคราวที่แล้วว่า พี่ทำคอนเสิร์ตอีกเมื่อไร ผมจะขอมานั่งดูนะ อยากเป็นคนดูบ้าง

ต้องขออนุญาตขัดใจนะครับไอ้น้องชาย
คอนเสิร์ตเพลงประภาส ขาดเกียรติศักดิ์ เวทีวุฒาจารย์ไม่ได้จริงๆ
………………………..