นางชญาณ์พิมพ์ กล่าวว่า ตั้งเป้าจะรับเลี้ยง 2 ปี ต่อ 1 คน ตอนนี้ก็เห็นว่ามันถึงเวลาแล้ว ตนต้องการรับน้องไปเลี้ยงเป็นบุตรบุญธรรม เพราะต้องการแบ่งปันความรักให้กับเด็กรู้สึกอบอุ่น เพราะสงสารเด็ก ตนนั้น เป็นคนรักเด็กอยู่แล้ว เด็กที่บ้านที่ตนเลี้ยงนั้น ตนเลี้ยงด้วยความรู้สึกของคนเป็นแม่ แต่ก่อนตนเป็นเศรษฐี มีเงินมากมาย จึงอยากจะเปิดบ้านแห่งหนึ่ง เพื่อให้เด็กที่ถูกทอดทิ้งนั้นมาอยู่ด้วยกัน
ต่อมา เมื่อปี 2551 ตนประสบอุบัติเหตุ ต้องผ่าตัด ขณะนั้น สามีของตน ผลาญเงินไปกว่า 40 ล้าน ตนเหลือเงินเพียงแค่ 3 บาทเท่านั้น แต่คนที่มาช่วยเหลือตนนั้น คือลูกๆ ที่ตนเลี้ยงดูมา จากคนที่เคยรวย กลับจน ต้องกินข้าววัด ตนจึงเข้าใจ ว่าความจน มันทำให้คนอ่อนแอ และทำให้คนทำร้ายหรือฆ่าลูกตัวเองได้
เมื่อเห็นจดหมายที่แม่ของเด็กทิ้งไว้แล้ว สำหรับตนนั้น เมื่อเห็นว่าไม่พร้อมเลี้ยง เอามาให้นั้น ถูกแล้ว แต่สิ่งที่ผิด คือการทำร้ายร่างกายลูก ตนเห็นกรณีนี้มามากมายแล้ว โดยที่มูลนิธิมีเด็กในมูลนิธิ 15 คน แต่ละคน คือคนที่ครอบครัวไม่ต้องการ และถูกฆ่ามาแต่ไม่ตาย บางคนถูกแม่กินยาแท้ง แต่ไม่แท้ง พอโตมา ก็ไม่ค่อยปกติ มีปัญหาทางสมอง ซึ่ง ตนก็ดูแลเป็นอย่างดี ดูแลเหมือนแม่ดูลูก พี่ดูแลน้อง เราจะดูแลไปจนตอนที่เด็กสามารถดูแลตัวเองได้ หรือในตอนที่เขาอยากออกไปจากเรา หรือ จนตาย
ทั้งนี้ เรื่องมูลนิธิยืนยันว่าเป็นมูลนิธิที่ถูกต้องตามกฎหมายเพราะเพิ่งจดทะเบียน และยังได้รับการอนุเคราะห์ เพราะมูลนิธิเริ่มจากการไม่มี และรับประทานข้าววัด จึงมั่นใจได้ว่าจะดูแลเด็กคนนี้อย่างดี และไม่ทอดทิ้งไปไหน
