“ตูมตาม – ยุทธนา เปื้องกลาง” หรือ “ตูมตาม เดอะสตาร์” โพสต์ร่ายยาวถึงชีวิตที่ผ่านมาว่า”ช้ามืดของวันนี้ ว่าด้วยเรื่องยอมรับ “คำถามที่เฝ้าถามตัวเองอยู่บ่อยครั้ง และยังไม่ได้รับคำตอบใดๆ ว่าเราจะเอายังไงกับชีวิตของเราที่เหลืออยู่จากนี้ ผมเป็นมนุษย์ที่ไม่เคยทำอะไรเป็นชิ้นเป็นอัน (ตามที่ใครต่อใครได้สรุปและโยนคำๆนี้ให้กับชีวิตผมมาโดยตลอด) ตลอดเวลานับตั้งแต่เด็กจนบัดนี้ ผมก็รู้สึกและเข้าใจแถมยังยอมรับคล้อยตามคำจำกัดความของผู้อื่นที่มีต่อผมมาโดยตลอด ยอมรับด้วยคงามรู้สึกหดหู่ใจและบั่นทอนตนเองไม่ให้กล้าที่จะยึดมั่นทำในสิ่งที่เป็นตัวเรามาโดยตลอด จนผมเกิดความสงสัยอึดว่ามันไม่ดีจริงๆใช่มั้ย เฝ้าทบทวน และเกิดเป็นคำถามอยู่ลึกๆมาตลอดยี่สิบกว่าปี ผมได้มาแยกย่อยดูในแต่ละสิ่งอย่างที่ได้ทำลงไป ไอ้ที่บอกไม่เป็นชิ้นเป็นอัน อาจใช่ ถ้าแปลความหมายที่ว่า การทำสิ่งที่เป็นชิ้นเป็นอันหมายถึงการทนทำสิ่งต่างๆได้นานและตลอดไป แต่สำหรับผม การทำสิ่งใดสิ่งหนึ่งคือเริ่มมาจากการสนใจ รัก หลงไหล และท้ายที่สุดก็ได้ลองเอาตัวเข้าไปทำ จนสุดทางจนพอใจ จนเข้าใจ เมื่อพอใจเข้าใจ เพียงพอสำหรับตัวเองแล้ว ก็จะเริ่มศึกษาสิ่งใหม่ ที่สนใจต่อ สำหรับผมไม่ใช่การเบื่อหน่ายแต่อย่างใด แต่มันเป็นเพียงความพอแล้ว อิ่มแล้ว ก็เดินต่อ สร้างแรงบันดาลใจในการใช้ชีวิตต่อในเรื่องต่างๆ ต่อไป”
ผมชอบเรียนรู้ศึกษาอะไรใหม่ๆในแบบของผมเสมอ จึงทำให้ผมเดินทางมาจนถึงวันนี้ โดยประสบการณ์มากมาย จากการ ทำไม่เป็นชิ้นเป็นอันของผม มันทำให้ผมรู้สึกว่าไม่ได้อยากกลับไม่แก้ไขสิ่งใดเลย เพราะมันได้มอบความรู้ความเข้าใจในบทสุดท้ายของเรื่องนั้นๆ อย่างดีเสมอ จนวันนี้ สิ่งที่ผมทำได้เพื่อที่จะเดินทางต่อในชีวิตที่ผมเคยหลงทางมาเสมอ มองดีๆคือ เราก็เป็นของเราแบบนี้ ผมจริงจังกับทุกเรื่องที่ผมสนใจ กับทุกอย่างที่ผมเป็นคนเลือกทำ เพราะฉะนั้น ถ้าชีวิตผมเป็นสมุดบันทึก มันก็เติมไปด้วยรอยขีดเขียน เต็มไปด้วยร่องรอยเส้นสาย เรื่องราว ที่ปะปนไปด้วยเรื่องราวของชีวิต ที่ทั้งดีและร้าย ทั้งผิดและถูก ที่ผมมอบให้กับเรื่องราวชีวิตตนเอง ผมคงจะไม่ฝืนใจทำในสิ่งที่คนอื่นเลือกให้เรา แต่จะทำในสิ่งที่เราเลือกจะทำจะเป็น ผมจะไม่เลือกทำอะไรเป็นชิ้นเป็นอันหากมันคือความถูกใจของผู้อื่น ไม่เป็นไรหรอก ผมไม่อยากเป็นคนไม่มีความสุข ผมไม่อยากฝืนยิ้ม ผมไม่อยากฝืนกับทุกๆเรื่อง มีเพียงสิ่งเดียวที่จะไม่ทำ คือไม่ทำให้ผู้ใดเดือดร้อน เรื่องของผม #ดัดสันดานตน…
