เรื่องราวของชายชื่อหวังซงซาน เขาเล่าว่า เมื่อปี 2003 ช่วงฤดูหนาว หวังซงซานพบหญิงสาววัยรุ่นจรจัดที่ตลาด ในนครเซินเจิ้น ประเทศจีน เนื่องจากหญิงสาวมีปัญหาทางจิต จำไม่ได้ว่าตนเองบ้านอยู่ที่ไหน หรือพ่อแม่เป็นใคร รู้แค่เพียงว่าชื่อเฉินเซี๋ย มาจากมณฑลเจียงซี ด้วยความที่ยังไม่แต่งงานและเกิดถูกใจ จึงพาหญิงสาวคนนั้นกลับบ้านไปเป็นภรรยา
เฉินเซี๋ย ใช้เวลาส่วนใหญ่อยู่ในบ้าน ไม่ค่อยออกไปไหน ด้วยความที่เธอป่วยทางจิต หวังซงซาน จึงไม่ได้พาเธอไปจดทะเบียนสมรส เมื่อปี 2004 เฉินเซี๋ยได้ให้กำเนิดลูกสาว แต่หวังซงซาน ได้ส่งให้พี่สาวช่วยเลี้ยง ต่อมาให้กำเนิดบุตรชายอีก 2 คน คนโต 7 ขวบ คนเล็ก 5 ขวบ และใช้ชีวิตอยู่ร่วมกันมาเป็นเวลากว่า 8 ปี
เนื่องจากอาการป่วยของภรรยา และฐานะทางบ้านที่ยากจน หวังซงเซียน ร้องขอความช่วยเหลือให้ภรรยาของเขาได้รับการรักษาหลายครั้ง ในที่สุดภรรยาของเขาได้ถูกส่งตัวไปรักษาที่โรงพยาบาล แต่หลังจากนั้นภรรยาเขาได้หายตัวไปนานนับปี ซึ่งเขาพยายามร้องเรียนการหายตัวไปของภรรยา แต่ก็ไม่เป็นผล
จนกระทั่งไม่นานมานี้ เจ้าหน้าที่ตำรวจได้ทราบเบาะแสของเฉินเซี๋ย ว่าเธอรักษาอาการทางจิตที่โรงพยาบาลคังหนิงเป็นเวลา 10 กว่าวัน จากนั้นเธอสามารถจำที่อยู่ของเธอได้ จึงบอกกับเจ้าหน้าที่ให้ติดต่อคนทางบ้านมารับตัวเธอกลับไป โดยเธอไม่ยอมกลับมาใช้ชีวิตกับหวังซงซาน อีกต่อไป เมื่อเป็นเช่นนี้หวังซงซาน กล่าวว่า หากเธอไม่ยอมกลับมาอยู่ด้วยกัน เขาก็จะหาทางเลี้ยงลูกของเขาเพียงลำพังต่อไป