ดังระดับซุปเปอร์สตาร์ “อ้อย กะท้อน” แต่ไม่มีเงินจ่ายค่าผ่าตัด ช้ำหนักถึงขั้นเลิกร้องเพลง
นักร้องหญิงเพื่อชีวิตที่ดังระเบิดในตอนนั้นก็คือ “อ้อย กะท้อน” เจ้าของเพลงฮิตตลอดกาล “สาวรำวง” ซึ่งได้มาเผยสารพัดเรื่องราวพลิกผันในชีวิตที่ตอนนั้นเธอหลงระเริงไปกับชื่อเสียงขั้นสุด ทั้งเลือกรับงาน ใช้เงินไปกับการดูแลครอบครัว และซื้อของที่ตัวเองอยากได้จนเงินเก็บแทบไม่มี จนกระทั่งเจอวิกฤติต้องผ่าตัดมดลูก เจ้าตัวถึงกับเผยว่าอยากตายเพราะไร้เงินรักษา แต่ได้เจอคนใจดีที่ให้เงิน 4 แสนมาแบบไม่หวังผลตอบแทน
แล้วมาเป็น “อ้อย กะท้อน” ได้ยังไง
อ้อย : สาวรำวง ตอนนั้นเอาไปให้ค่ายดังๆ เขายังไม่เอาเลย แล้วมีค่ายเล็กๆ ชื่อ ครีเอเทีย ค่ายเดียวกับพี่ปั่น ไพบูลย์เกียรติ เขียวแก้ว, พี่อุ้ย รวิวรรณ จินดา, เจี๊ยบ ปวีณา ชารีฟสกุล ตอนแรกที่เขาฟัง เขาก็ไม่ได้ชอบ แต่เขามองเห็นโอกาสว่า มันไม่มีเพลงแบบนี้ในตลาด เขาก็เลยทำเป็นเพื่อชีวิต จริงๆ กะท้อนเนี่ย ก.ไก่ สระอะแล้วก็ท.ทหาร ไม้โท น.หนู ไม่ใช่กะมีร.เรือสะกด เขาต้องการสื่อให้เห็นว่ามันสะท้อนเรื่องราวต่างๆ ในยุคนั้น
ในช่วงนั้นรับปีละ 400 งาน ถือว่าเยอะมากๆ
อ้อย : 400 งานเฉพาะปีแรกนะ ปีต่อๆ มาก็ยังเยอะแบบนี้ เพราะว่าเราไปเล่นตามปิดวิกงานวัด ก็เอาเงินใส่ปี๊บขนมปัง เวลาเขามาจ่ายตังค์แบงค์ 20 เต็มปี๊บ พอเอาปีบมาที่โรงแรมแล้วก็มาแบ่งกัน มานับให้กับค่าหนี้ แล้วก็คนจัดงานก็เอาไป เราก็เอาในส่วนที่เขาจ้าง
แต่หลังจากนั้นก็ออกมาเป็นศิลปินเดี่ยว
อ้อย : ทำอยู่ 4 อัลบั้มของกะท้อน อัลบั้มที่ 1 อัลบั้มที่ 2 น้าซูออก น้าซูที่เป็นหัวเรี่ยวหัวแรงของวงกะท้อน ออกไปก็ไปทำวงซูซู แล้วพี่อ้อยก็ทำมาอัลบั้มที่ 3 อัลบั้มที่ 4 แล้วพี่อ้อยก็ออก ก็มีนักร้องใหม่เอามาแทนแต่เราก็ยังคงชื่อ อ้อย กะท้อน เพราะมันสลัดดไม่ได้
แล้วก็มีเพลงสร้างชื่อต่อมาอีก “นึกเสียว่าสงสาร“
อ้อย : ตอนออกจากกะท้อนมา พี่หยุดร้องเพลงเลย 7 ปี ไม่รับงานเลย 7 ปี ป่วยเป็นเนื้องอกในมดลูก แต่สาเหตุที่ออกจากวงไม่ใช่เพราะป่วยอย่างเดียว จริงๆ มันมีหลายสาเหตุ ตอนที่ป่วยมีเงินเก็บอยู่ก้อนนึง แต่ว่าเราป่วย ตอนนั้นเราฉีดมอร์ฟีนเข้าเส้นเลือด เพื่อที่จะไปร้องเพลงได้ ทำงานได้ แต่ว่าเนื้องอกในมดลูกมันกำลังจะแตก มอร์ฟีนมันเอาไม่อยู่ มันฉีดแล้วเรายังปวดอยู่ ปวดจนเราหมดสติ แอดมิดเข้าโรงพยาบาล แม่หาโรงพยาบาลไหนไม่ได้ เพราะว่าเราเคยมีประวัติอยู่โรงพยาบาลนี้ อยู่แถวเส้นแพงเลย เอาเข้าโรงพยาบาลนั้นด้วยความที่ตกใจ เห็นเราหมดสติไปส่งเข้าโรงพยาบาลนั้น อยู่ i.c.u. ประมาณ 3-4 วัน 400,000 บาท โดนค่ารักษาพยาบาลไป 4 แสนบาท แต่เรามีเงินเก็บอยู่ประมาณแสนเดียว แล้วหมอก็มาแจ้งบิลอย่างนี้ทุกวันนะ ปกติเวลาป่วยเขาจะต้องแจ้งบิลรายงานทุกวัน เพราะเห็นบิลแล้วแบบอยากตายไปเลย ไม่อยากออกจากโรงพยาบาล
ช่วงที่เราดังๆ เราหลงกับชื่อเสียงแล้วลืมตัว
อ้อย : นิสัยไม่ดี เริ่มจากเด็กที่ไม่มีอะไร เป็นศูนย์ แล้วเรามาเจอสภาพแวดล้อม แต่จะโทษสภาพแวดล้อมอย่างเดียวก็ไม่ได้เนอะ คนสปอยล์เรา อันนี้ไม่ได้นะคะ ต้องแบบนี้นะคะ อันนี้ไม่ได้ คุยไม่ได้ค่ะ เขาพยายามจะสร้างให้เราอัพขึ้นมา เราเลยมีความรู้สึกว่าฉันไม่ธรรมดา ฉันจะเดินดินกินข้าวแกงอะไรไม่ได้นะ ฉันต้องมีแบบคนนู้นคนนี้ ความคิดเปลี่ยน งานเข้ามาปุ๊บ ไม่รับ ไม่ได้เบี้ยวงานนะลูก ไม่เคยเบี้ยวงานใครเลย แต่ว่า ณ วันนึงแบบเจ้าภาพโทรเข้ามาไปเล่นที่นี่ “อ๋อไม่ว่างค่ะ คิวเต็ม” ไม่รับทั้งๆ ที่ว่าง แต่ไม่รับ ไม่รับคืออยากหยุด ฉันจะเลือก อารมณ์ตอนนั้น ฉันดัง เมื่อไหร่ก็ได้ อยากร้องเมื่อไหร่ก็ร้อง
ใครจะคิด วันนึงนักร้องที่มีคนดูเป็นแสนคน 400 งานในปีนึง จะรู้สึกไม่มีใครเลย จากจุดนั้นด้วยหรือเปล่าที่ทำให้เราหันหน้าเข้าหาวัด
อ้อย : เราเข้ามาโดยสม่ำเสมออยู่แล้ว แต่เพียงแต่ว่าเข้าไปโดยไม่ได้ออกสื่อ พยายามจะให้ธรรมะขัดเกลาให้เยอะที่สุด เพราะว่าเหมือนกับว่าเราอยู่ในวงการแบบนี้มานานพอสมควร เห็นอะไรมามาก มันไม่มีความแน่นอน มันดังได้สุดๆ แล้วมันก็ลงมาได้สุดๆ ซึ่งเราผ่านช่วงนั้นมาถึง 2 ครั้ง สาวรำวง หนึ่งครั้งที่พีคสุดๆ แล้วก็ลงมาเป็นคนเดินดินธรรมดา นึกเสียว่าสงสารก็พีคสุดๆ แล้วกลับมาเป็นคนเดินดินธรรมดาเหมือนกัน เพราะฉะนั้นต่อจากนี้ไปจะดังหรือไม่ดังหรือเป็นอะไร รับได้หมด กลับไปยืนที่ 1 ได้เสมอ