พระองค์ทรงเคยตรัสว่า
“เราจะไม่ทิ้งประชาชน เพราะนั่นคือ สิ่งที่พ่อของฉันใช้เป็นปณิธาน”
ทุกพระราชกรณียกิจ ที่ “ทำ” ฉันจะนำไว้เป็นแบบอย่าง ทุกความดีที่พ่อฉันทำ ฉันจะทำเป็นแบบอย่าง ฉันไม่เคยเอ่ยปากว่า “เหนื่อย” เพราะลองหันกลับไปมองพระองค์ท่าน ทุกครั้งที่ท่านเสด็จไปช่วยเหลือ ในที่ทุรกันดาร กับประชาชนที่ขาดแคลน หรือ ประสพภัยพิบัติต่างๆ ท่านไม่เคยตรัสคำว่าเหนื่อยออกมา มีเพียงแต่คำว่า …
“ฉันหวังว่าพวกเขาจะมีความเป็นอยู่ที่ดีขึ้น ประชาชนของฉัน”
พ่อฉัน พระองค์ท่านไม่เคยตรัสคำว่าเหนื่อยเลยสักครั้ง ทั้งๆที่หยาดเหงื่อของท่านเต็มพระพักตร์ เดินทางไม่ว่าจะไกลแค่ไหน ลำบากเท่าไร ขึ้นเขา หรือ เข้าป่า
หลายครั้ง ท่านโทษตัวเองว่าท่านเป็นกษัตริย์ที่ไม่ดีหรือ ?? ที่ไม่สามารถ ทำให้คนไทยกลับมารักกันได้ ในตอนที่มีเหตุการบ้านเมืองไม่สู้ดีนัก ท่านไม่ได้บรรทมบ้าง บรรทมน้อยบ้าง พระอาการของท่านจากที่เริ่มดีแล้ว กลับทรุดหนักลง
เราบอกพ่อเราว่า ในขณะที่ท่านทรงประชวรนั้น ท่านตรัสกับเราว่า ท่านเป็นห่วงประชาชนมากเหลือเกิน เราจึงบอกพ่อเราว่า
“ขอให้พ่อได้พักบ้าง งานไหนที่ฉันทำแทนพ่อได้ ฉันจะทำ ขออย่างเดียว ให้ท่านกลับมาแข็งแรงเหมือนเดิม”
