พิมรี่พาย ได้โพสต์แรงบันดานใจ เส้นทางการมาเป็นแม่ค้าออนไลน์ ของเธอว่า..
ดิฉัน”พิมรี่พาย”หรืออีพิมเด็กที่รู้จักคำว่าแม่ค้าตั้งแต่จำความได้..ยังจำความตอน8ขวบ ที่เดินขายของปากร้องตะโกนในทุกวันหลังเลิกเรียนได้ดี
ทุกวันจะต้องเดินขายทอดมันและลูกชิ้นที่แม่ทอดใส่ถุงเป็นชุดๆ ชุดละ20บาท มีอยู่วันนึง พิมเดินแหกปากตะโกนสุดเสียง “ทอดมันจ้าๆๆ” “พี่เอาทอดมันมั้ยจ๊ะๆๆ” โชคไม่ดีวันนั้นขายได้น้อยมาก.. เดินหลายชม.แล้วยังขายไม่ได้ถึงครึ่งถาด กลับบ้านก็กลัวแม่จะเสียใจ ในใจคิดว่ากลับไปแม่ต้องทอด ทอดมันชุดใหม่รอไว้แล้ว.. เดินต่ออีกสักพัก ..โชคไม่ดีเลยวันนั้นฝนตก พิมยืนตากฝนหน้าเซเว่น มีชายคาบังนิดหน่อย มือยืนถือทอดมันที่ฝนกระเซนใส่ถุงเลอะเทอะเขรอะๆดูสภาพแล้วต้องกลับบ้านจริงๆ จบแล้วการขายวันนี้ ความรู้สึกในใจมันลึกล้ำราวมหาสมุทรที่มีระลอกคลื่นแห้งความเจ็บช้ำและความหวัง ปะปนอยู่ในนั้น
ยืนถือทอดมันแบกความรับผิดชอบแล้วน้ำตาคลอออ..
ข่าวที่น่าสนใจ
ประมาณครึ่งชม. มีผู้หญิงวันกลางคนคนนึงเดินเข้ามาแล้วบอกว่า “น้องขายเหรอ พี่เหมาหมดเลย..พอฝนหยุดแล้วน้องรีบเข้าบ้านเลยนะ” พิมรีบเอาทอดมันทั้งหมดใส่ถุงคิดเงินเป็นเงิน240บาท บอกพี่เค้าว่า “พี่ไปรอในเซเว่นเลยค่ะเดี๋ยวเปียก เดี๋ยวหนูเอาเข้าไปให้ “รับเงินเสร็จ พิมถอยหลังหนึ่งก้าว วางถาดที่พื้นค่อยๆไหว้ก้มตัวลงช้าๆ จำได้ว่าเป็นการไหว้ที่ออกมาจากใจที่สุดในชีวิต…ก่อนจะกลับบ้านพิมดูหน้าตัวเองผ่านกระจกสะท้อนอยู่หน้าเซเว่น ดูแววตาตัวเอง ลืมความรู้สึกสิ้นหวังเมื่อครึ่งชม.ที่แล้วไปหมดสิ้น..การซื้อขายครั้งนี้สร้างชีวิตใหม่..ใจพองโต…จำนาทีที่ดีใจที่สุดในชีวิต!!
เด็กผู้หญิง8ขวบจำความรู้สึกนั้นได้ จนมาถึงวันนี้…พี่สาวคะเด็กขายทอดมันวันนั้นทำเหมือนพี่ในวันนี้แล้วค่ะ อยู่เพื่อเป็นความหวังแก่กัน ..จงเป็นความหวังให้แก่กัน..
by TVPOOL ONLINE