เป็นเรื่องราวในกระทู้พันทิป ของสาวคนหนึ่งที่ทำพวงมาลัยประดิษฐ์เองกับมือด้วยความตั้งใจ เพื่อที่จะนำไปน้อมถวายแสดงความอาลัยที่ท้องสนามหลวง เธอได้เล่าเรื่องราวของเธอที่ได้พบเจอในวันนั้น ซึ่งเป็นประสบการณ์ครั้งหนึ่งในชีวิต ที่จะทำให้เธอจดจำไปอีกนาน ลองไปดูเรื่องราวของเธอในวันนั้นกัน
“เชื่อว่า วันหยุดยาว 3 วันนี้หลายคนคงไปที่สนามหลวง ทั้งต่างจังหวัดและปริมณฑลหลั่งไหลเข้ามาที่สนามหลวง
เราไม่ได้ไปร่วมงานพิธีร้องเพลงสรรเสริญพระบารมีเมื่อวันเสาร์ที่ผ่านมา เพราะคิดว่าคนเยอะจนน่ากลัว และอันตราย
วันนี้เราตั้งใจไป และเป็นตัวแทนพ่อแม่และญาติๆที่อยู่ต่างจังหวัดของเราด้วย
พร้อมกับพวงมาลัยที่เราทำเองแบบ DIY โดยใช้วัสดุที่เรามี และดอกไม้พลาสติกที่เป็นของสะสมของเรา แบบประหยัด และพอเพียง
วันนี้แดดแรงลมแรง เราขึ้นรถจากอนุเสารีย์ มีประกาศเสียงตามสายตลอดเรื่องรถบริการฟรี สำหรับผู้ที่จะไปสนามหลวง
ใครจะไปไม่ต้องกลัวเดินทางลำบากนะคะ พี่ทหารตำรวจ และเหล่าอาสาสมัครเขาเต็มใจช่วยส่งเต็มที่ค่ะ
มีเต็นแจกของที่ลานข้าง center one ใครหิวหรือยังไม่ได้ทานอะไรมาแวะไปรับขนม อาหาร น้ำดิ่มก่อนไปได้ (แต่ที่สนามหลวงของแจกเยอะมาก)
พี่ทหารโบกให้เราขึ้นรถตู้คันนึง ซึ่งที่นั่งนั่งสบายมาก ขนาดที่เรายังสงสัยว่ารถคันนี้อาจจะไม่ได้รับส่งผู้โดยสารประจำทาง แต่มาช่วยขนคนเพื่องานนี้
โดยเฉพาะ ซึ่งไม่สำคัญหรอกว่าทางคนจัดงานจะให้ค่าจ้างน้าคนขับด้วยหรือเปล่า หรือน้ากับลูกสาวตัวเล็กที่นั่งหน้ารถจะสมัครใจทำ คนทั้งรถเมื่อก้าวลงที่ข้างสนามหลวง ทุกคนต่างพูดคำว่า “ขอบคุณค่ะ/ขอบคุณครับ” ด้วยความรู้สึกแบบนั้นจริงๆ
ข้อ 1 เราพบว่าสังคม ยังมีคนดีดีอยู่เต็มไปหมด และ “น้ำใจ” ซ่อนอยู่ทุกที่ (แม้จะมีคนขอโดดขึ้นระหว่างทาง แม้ที่ไม่ว่างทุกคนในรถก็แบ่งที่ให้)
เรามาถึงสนามหลวง ซึ่งคนเยอะมากๆ แดดร้อนเปรี้ยงจนปวดหัว หลายคนต้องนั่งกลางแดดเพราะเต็นรับรองพื้นที่ไม่พอ
เราเดินตัดกลางสนาม เพราะริมรั้วและด้านนอกรั้ว ข้างสะพาน และฟุตบาท เต็มไปด้วยเต็นของคนที่มารวมตัวกันแจกของ อาหารการกิน เครื่องดื่ม ขนมนมเนย และบริการต่างๆ ชนิดที่เหลือเฟือกว่าความต้องการเลยทีเดียว (ถ้าเป็นวันที่ร้องเพลง คิดว่ากำลังพอดี)
ไม่ต้องกลัวว่าสัญญาณเน็ตจะล่ม รถบริการของเครือข่ายต่างๆกระจุกตัวอยู่ที่นี่ เราเข้าเน็ตได้เร็วกว่าตอนที่เราอยู่ห้องเสียอีก
รถบริการห้องน้ำจอดอยู่ฝั่งธรรมศาสตร์ยาวไปจนถึงหน้าวัดพระแก้ว มี พนง. เก็บกวาดทำความสะอาดตลอดเวลา
เราพบว่า ทางเดิน สนาม โคนต้นไม้ หรือซอกที่คนชอบเอาขยะไปยัดในวันปกติ
มันไม่มีให้เห็นเท่าไหร่ ซึ่งน่าประหลาดใจมากว่ามันโล่ง และสะอาด เพราะทุกคนเก็บของๆตัวเอง จิตอาสาทั้งเด็กนักเรียน คนทั่วไป และเจ้าหน้าที่
ทำงานกันอย่างหนัง
เราเดินผ่านข้างจอทีวีกลางสนามหลวง แม่บ้านกำลังเข้าแถวตรวจงานจากเจ้านาย หรือฝ่ายหัวหน้าดูแลความสะอาด หรืออะไรก็แล้วแต่
“ขอบคุณทุกคนที่ทำงานหนัก ขอบคุณมากๆที่ช่วยทำให้พื้นที่ในงานสะอาด….”
รู้สึกดีมากที่เขาให้ความสำคัญกับแม่บ้าน ไม่ใช่แค่สั่ง เพราะมันคืองานและคนใช้แรงงานต้องทำ แต่ทุกคนช่วยกันทำมันถึงออกมาดี
ข้อ 2 เราพบว่าเราเหมือนหลุดไปอยู่ประเทศญี่ปุ่น ที่ที่คนมีระเบียบและจิตสำนึกที่จะทำให้สังคมสะอาด มีความเจริญและสะดวกสบาย
มีน้ำใจเหมือนคราวที่เกิดแผ่นดินไหว และทุกคนเข้าแถวรับของแจกอย่างใจเย็น หรือเข้าแถวอย่างอดทนเพื่อเข้าไปลงนามที่โต๊ะ แม้อากาศจะร้อนสุดๆ
แถวงูกินหางที่ยาวเป็นกิโล หัวแถวอยู่ที่ลงนาม ตัวขดไปมาครึ่งสนามหลวง และหางอยู่วัด…(อะไรไม่รู้อยู่ฝั่งตรงข้าม)
ตามประกาศคือต้องรับบัตรคิวที่หน้าวัด และต่อแถวไปเรื่อยๆ ซึ่งคิวยาวมากเราเลยตั้งใจแค่วางพวงมาลัยที่พระฉายาลักษณ์เท่านั้น
ดอกไม้หน้าพระบรมฉายาลักษณ์มี 2 ฝั่ง ซึ่งจัดเรียงดอกไม้อย่างดี
ในภาพดอกไม้ทุกช่อเหมือนตัวแทนคนกำลังก้มกราบแทบเท้าในหลวง (อันนี้เราจินตนาการเองนะ)
ถ้าหากใครเห็นพวงมาลัยแปลกๆที่วางอยู่โต๊ะบูชา ให้รู้ว่าเราตั้งใจออกแบบและทำขึ้นมาเพื่อถวายความอาลัยในครั้งนี้
ไม่ได้มีเจตนาลบหลู่ หรือสามหาวอะไร ทำขึ้นด้วยใจบริสุทธิ์
เราไม่รู้ว่าสุดท้ายแล้วดอกไม้เหล่านี้จะโดนโยนทิ้งที่กองขยะ หรือเผาทำลาย
หรือจะได้เก็บไว้ที่สวนอะไรสักอย่างตามที่เขาบอก
แต่เราดีใจที่ครั้งหนึ่งได้ทำอะไรพิเศษ ตามความสามารถตัวเอง ตามความพอเพียง ประหยัด และสร้างสรรค์ แด่ท่าน
#ขอน้อมส่งเสด็จสู่สวรรคาลัย
ขอบคุณทุกคนที่ตั้งใจเข้ามาอ่านค่ะ ยังเหลือวันหยุดยาวพรุ่งนี้อีก 1 วัน
ใครตั้งใจจะไปหรือลังเลอยู่
ไปเถอะค่ะ
คุณอาจจะได้เห็นเมืองไทยในมุมที่ไม่เคยเห็นก็ได้”