เรื่องราวน่าประทับใจ! เมื่อสาวคนหนึ่ง ตั้งใจทำพวงมาลัยไปน้อมถวายแสดงความอาลัยที่ท้องสนามหลวง ทำให้เธอได้พบอะไรมากมาย

วันนี้แดดแรงลมแรง  เราขึ้นรถจากอนุเสารีย์  มีประกาศเสียงตามสายตลอดเรื่องรถบริการฟรี  สำหรับผู้ที่จะไปสนามหลวง
ใครจะไปไม่ต้องกลัวเดินทางลำบากนะคะ  พี่ทหารตำรวจ  และเหล่าอาสาสมัครเขาเต็มใจช่วยส่งเต็มที่ค่ะ

มีเต็นแจกของที่ลานข้าง center one  ใครหิวหรือยังไม่ได้ทานอะไรมาแวะไปรับขนม  อาหาร  น้ำดิ่มก่อนไปได้  (แต่ที่สนามหลวงของแจกเยอะมาก)

พี่ทหารโบกให้เราขึ้นรถตู้คันนึง  ซึ่งที่นั่งนั่งสบายมาก  ขนาดที่เรายังสงสัยว่ารถคันนี้อาจจะไม่ได้รับส่งผู้โดยสารประจำทาง  แต่มาช่วยขนคนเพื่องานนี้
โดยเฉพาะ  ซึ่งไม่สำคัญหรอกว่าทางคนจัดงานจะให้ค่าจ้างน้าคนขับด้วยหรือเปล่า  หรือน้ากับลูกสาวตัวเล็กที่นั่งหน้ารถจะสมัครใจทำ  คนทั้งรถเมื่อก้าวลงที่ข้างสนามหลวง  ทุกคนต่างพูดคำว่า  “ขอบคุณค่ะ/ขอบคุณครับ”  ด้วยความรู้สึกแบบนั้นจริงๆ

ข้อ 1 เราพบว่าสังคม  ยังมีคนดีดีอยู่เต็มไปหมด  และ  “น้ำใจ”  ซ่อนอยู่ทุกที่  (แม้จะมีคนขอโดดขึ้นระหว่างทาง  แม้ที่ไม่ว่างทุกคนในรถก็แบ่งที่ให้)

เรามาถึงสนามหลวง  ซึ่งคนเยอะมากๆ  แดดร้อนเปรี้ยงจนปวดหัว  หลายคนต้องนั่งกลางแดดเพราะเต็นรับรองพื้นที่ไม่พอ
เราเดินตัดกลางสนาม  เพราะริมรั้วและด้านนอกรั้ว  ข้างสะพาน  และฟุตบาท  เต็มไปด้วยเต็นของคนที่มารวมตัวกันแจกของ  อาหารการกิน  เครื่องดื่ม  ขนมนมเนย  และบริการต่างๆ  ชนิดที่เหลือเฟือกว่าความต้องการเลยทีเดียว  (ถ้าเป็นวันที่ร้องเพลง  คิดว่ากำลังพอดี)

ไม่ต้องกลัวว่าสัญญาณเน็ตจะล่ม  รถบริการของเครือข่ายต่างๆกระจุกตัวอยู่ที่นี่  เราเข้าเน็ตได้เร็วกว่าตอนที่เราอยู่ห้องเสียอีก
รถบริการห้องน้ำจอดอยู่ฝั่งธรรมศาสตร์ยาวไปจนถึงหน้าวัดพระแก้ว  มี  พนง. เก็บกวาดทำความสะอาดตลอดเวลา

เราพบว่า  ทางเดิน  สนาม  โคนต้นไม้  หรือซอกที่คนชอบเอาขยะไปยัดในวันปกติ
มันไม่มีให้เห็นเท่าไหร่  ซึ่งน่าประหลาดใจมากว่ามันโล่ง  และสะอาด  เพราะทุกคนเก็บของๆตัวเอง  จิตอาสาทั้งเด็กนักเรียน  คนทั่วไป  และเจ้าหน้าที่
ทำงานกันอย่างหนัง

เราเดินผ่านข้างจอทีวีกลางสนามหลวง  แม่บ้านกำลังเข้าแถวตรวจงานจากเจ้านาย  หรือฝ่ายหัวหน้าดูแลความสะอาด  หรืออะไรก็แล้วแต่
“ขอบคุณทุกคนที่ทำงานหนัก  ขอบคุณมากๆที่ช่วยทำให้พื้นที่ในงานสะอาด….”
รู้สึกดีมากที่เขาให้ความสำคัญกับแม่บ้าน  ไม่ใช่แค่สั่ง  เพราะมันคืองานและคนใช้แรงงานต้องทำ  แต่ทุกคนช่วยกันทำมันถึงออกมาดี

ข้อ 2 เราพบว่าเราเหมือนหลุดไปอยู่ประเทศญี่ปุ่น  ที่ที่คนมีระเบียบและจิตสำนึกที่จะทำให้สังคมสะอาด  มีความเจริญและสะดวกสบาย
มีน้ำใจเหมือนคราวที่เกิดแผ่นดินไหว  และทุกคนเข้าแถวรับของแจกอย่างใจเย็น  หรือเข้าแถวอย่างอดทนเพื่อเข้าไปลงนามที่โต๊ะ  แม้อากาศจะร้อนสุดๆ

แถวงูกินหางที่ยาวเป็นกิโล  หัวแถวอยู่ที่ลงนาม  ตัวขดไปมาครึ่งสนามหลวง  และหางอยู่วัด…(อะไรไม่รู้อยู่ฝั่งตรงข้าม)
ตามประกาศคือต้องรับบัตรคิวที่หน้าวัด  และต่อแถวไปเรื่อยๆ  ซึ่งคิวยาวมากเราเลยตั้งใจแค่วางพวงมาลัยที่พระฉายาลักษณ์เท่านั้น

ดอกไม้หน้าพระบรมฉายาลักษณ์มี 2 ฝั่ง  ซึ่งจัดเรียงดอกไม้อย่างดี
ในภาพดอกไม้ทุกช่อเหมือนตัวแทนคนกำลังก้มกราบแทบเท้าในหลวง  (อันนี้เราจินตนาการเองนะ)

ถ้าหากใครเห็นพวงมาลัยแปลกๆที่วางอยู่โต๊ะบูชา  ให้รู้ว่าเราตั้งใจออกแบบและทำขึ้นมาเพื่อถวายความอาลัยในครั้งนี้
ไม่ได้มีเจตนาลบหลู่  หรือสามหาวอะไร  ทำขึ้นด้วยใจบริสุทธิ์

เราไม่รู้ว่าสุดท้ายแล้วดอกไม้เหล่านี้จะโดนโยนทิ้งที่กองขยะ  หรือเผาทำลาย
หรือจะได้เก็บไว้ที่สวนอะไรสักอย่างตามที่เขาบอก
แต่เราดีใจที่ครั้งหนึ่งได้ทำอะไรพิเศษ  ตามความสามารถตัวเอง  ตามความพอเพียง  ประหยัด  และสร้างสรรค์  แด่ท่าน

#ขอน้อมส่งเสด็จสู่สวรรคาลัย

ที่มา – Pantip