หลังจากที่ นักแสดงสาวสัญชาติเกาหลี “ซอ จียอน” ถึงกรณีที่ “พชร์ อานนท์” ผู้กำกับชื่อดัง ออกมาแฉว่า เป็นตลกลืมกำพืดและไม่ยอมร่วมงานกับ “กอล์ฟ เบญจพล” เพราะไม่อยากติดภาพตลกคาเฟ่ อีกทั้งยังมีปัญหาคิวถ่ายรายการก่อนบ่ายคลายเครียด ของ “เป็ด เชิญยิ้ม” ตลกรุ่นใหญ่ จนทำให้ถูกปลดจากรายการ และกลายเป็นที่วิพากษ์วิจารณ์
ด้าน “ดี้-นิติพงษ์ ห่อนาค” นักแต่งเพลงชื่อดัง ในฐานะผู้ที่เคยได้ร่วมงานกับสาวจียอน ก็ได้ออกมาโพสต์เฟซบุ๊ก “Nitipong Honark”
เรื่องที่คุณไม่รู้…หรือไม่รู้ก็ไม่เป็นไรหรอก แม่ประไพ…
เห็นช่วงนี้ น้องสาวเกาหลีจียอน มีพายุโหมกระหน่ำอยู่ เป็นข่าวอยู่ อันนี้ไม่ได้โพสต์ว่าเจ้าจียอนมันถูกหรือผิดนะ เพราะไม่ได้เป็นผู้ปกครองมัน และไม่ได้เจอกันแสนนาน ไม่อาจรับรู้และรับรองรายละเอียดอะไรได้..เพียงแต่อยากเล่าให้ฟัง
เมื่อหกเจ็ดปีก่อน…มีน้องชายโปรดิวเซอร์ที่สนิทสนมกัน เอาทำนองเพลงที่เขาแต่งมาให้ฉัน อยากให้ฉันซื้อไปทำเพลง…เขาชื่อ เอ จิตรกร มงคลธรรม…
ฉันนั่งฟังทำนองเพลงกับดนตรี…ทำนองเพลงนั้น เอ ใช้เสียงผู้หญิงคนหนึ่งมาร้องเป็นทำนองแบบ นานานา….ไม่มีคำร้องภาษาอะไร ได้ยินแต่เสียง
ฉันได้ยินทำนองเพลง….แล้วชอบ
แต่ที่ชอบมากกว่าคือ…ใครวะ ที่มาร้องไกด์ เสียงนี้น่ะ ที่มาร้องแค่ นานานา….
เพราะแค่ได้ยินเสียงผู้หญิงคนนี้ กับ เสียงนานานา…กับทำนอง
ฉันก็ได้ความรู้สึก…ผู้หญิงคนนี้ แค่ร้องเสียง นานานา ไม่เป็นภาษา ก็สะเทือนอารมณ์ฉันแล้ว….
ฉันก็ถามน้องเอว่า เออ ทำนองดีนะ แต่ใครคือคนที่ร้องทำนองไกด์ นานานานานานา….
เอบอกว่าเป็นน้อง..เป็นคนเกาหลี พูดไทยยังไม่ได้เลย…แต่ชอบร้องเพลง..
ฉันเลยบอกเอว่า…ไปเรียกน้องเกาหลีนั่นมา…ฉันจะแต่งเพลงไทยให้มันร้อง แล้วฉันจะสอนมันออกเสียงภาษาไทยด้วย…ให้ได้อารมณ์ที่ฉันต้องการ
เอพามา…บอกว่าชื่อ จียอนโซ หน้าตาน่ารักแบบเกาหลี
ฉันแต่งเพลง ” ฉันไม่มีที่ไป” ทันที ให้จียอนร้อง แล้วไปคุมร้องภาษาไทยในห้องอัด
(อ่อ ถ้าจะว่าไปแล้วก็เป็นแต่งร่วม ฮุคภาษาเกาหลีตรงท้ายจียอนแต่งเองน่ะ)
ฉันชอบเพลงนี้…แต่มันไม่ดัง ไม่เป็นไร มีเพลงที่ฉันชอบทีไม่ดังเยอะแยะไป
ตอนนั้น จียอนน่าสงสารทีเดียวแหละ ร้องเพลงเสร็จ ก็ต้องขับรถไปส่งคอนโดมันแถวเอกมัย…แล้วก็ถีบมันลง
พูดไทยแทบไม่ได้เลย
หลังจากเพลงนี้ทำเสร็จ ก็มีเผยแพร่ ก็ไม่ค่อยดังอย่างว่าแหละ แล้วก็เปลี่ยนมือผู้ดูแลไป ฉันก็เป็นแค่ผู้ทำคลอด….จากนั้นก็ไม่ได้พบเจอกันนักดอก
จนถึงวันนี้…
เพลงที่ฉันเขียน…
“ฉันไม่มีที่ไป”…
ก็มาตรงกับชีวิตของจียอน…
ฉันสงสารน้องมันนะ…แต่ก็ไม่รู้เหมือนกันว่า น้องมันทำตัวเหมาะสม น่ารักหรือไม่กับคนอื่นๆ ต่อมา
ก็ฝากพี่เป็ด พี่พจน์ ให้โอกาสมันอีกทีนะ..ว่ามันเป็นเด็กไม่เข้าใจอะไรควรไม่ควร หรือมันเป็นเด็กเห็นแก่ตัวเห็นแก่ประโยชน์
เพราะวันที่ฉันเจอมันวันแรกน่ะ มันก็เป็นเด็กเกาหลีมีสัมมาคารวะ
แต่วันนี้ฉันไม่รู้….
ถ้าให้โอกาสมันได้ ก็ให้มันนะพี่นะ ถ้าไม่ไหว ก็แล้วแต่…
ฉันยังสงสัยมากเลยว่า ฉันอยากปั้นให้มันเป็นนักร้องในวันแรกที่เจอมัน…
แล้ววันหนึ่ง มันก็มาเล่นก่อนบ่ายคลายเครียด ซึ่งเป็นรายการโปรดของฉันอยู่แล้ว
..มึงพูดไทยยังไม่คล่องเลย แต่มึงตลกมาก…ฉันขำมันมาก ไอ้จียอน
แต่ฉันยังจำวันแรกได้…ที่เจอมัน
มันเป็นแค่เด็กเกาหลีที่ร้องทำนองเพลงไกด์ เป็นเสียง นานานานานา….
แล้วฉันหลงรักอารมณ์เสียงมัน ถึงได้ขอแต่งเพลงให้
มันมีของดีนะ…ถ้าใช้ให้มีประโยชน์กับบันเทิงได้ก็จะดี
แต่ก็นั่นแหละ ฉันก็ไม่ได้เจอมันมานานมากแล้ว…
ถ้ามันยังมีอารมณ์เสียง ที่ร้องแค่ นา นา นา…แล้วฉันหลงรักเสียง..มันคงจะดี
แต่ถ้ามันเปลี่ยนไปมากจนเกินไป…ก็แล้วแต่วาสนา
