บริเวณวัดหนองป่าพงช่วงสร้างแรก ๆ นั้นมี “งูจงอางหางกุด” อยู่ตัวหนึ่ง ซึ่ง “หลวงพ่อชา สุภัทโท” เรียกมันว่า “ไอ้หางกุด” ตอนเช้า ๆ เมื่อหลวงพ่อชาออกไปบิณฑบาต มันก็จะเลื้อยตามหลังทับรอยเท้าของท่านไปด้วย
เช้าวันหนึ่ง ขณะที่หลวงพ่อชากำลังเดินบิณฑบาต คนหาปลาคนหนึ่งสังเกตเห็นรอยงูเลื้อยขนาดใหญ่จึงรีบวิ่งเข้าไปในหมู่บ้าน ตะโกนบอกเพื่อนบ้านว่า “อาจารย์ชาเอางูมาบิณฑบาตด้วย!!”
ชาวบ้านได้ยินก็กลัวมาก ขากลับจากบิณฑบาตจึงพากันสะกดรอยตามหลวงพ่อชา และภาพที่เห็นก็คืองูจงอางตัวใหญ่กำลังเลื้อยตามท่านเข้าไปในวัดด้วย
เช้าวันต่อมา เมื่อชาวบ้านพบหลวงพ่อชาก็พูดกับท่านว่า
“ท่านอาจารย์ทำไมเอางูมาบิณฑบาตด้วย? ต่อไปนี้จะไม่ใส่บาตรแล้วนะ…กลัว!!”
“อาตมาไม่ทราบ… อาตมาไม่ได้เอามา” หลวงพ่อชาตอบ
“ไม่ได้เอามายังไง … ตอนออกไปทุ่งนาก็ยังเห็นรอยงูมันเลื้อยทับรอยเท้าท่านอาจารย์อยู่นี่นา!!” ชาวบ้านช่วยกันต่อว่า
แต่หลวงพ่อชาก็ยังยืนยันว่าท่านไม่รู้อยู่นั่นเอง ชาวบ้านสงสัยจึงพากันมาสังเกต จนในที่สุดก็พบความจริงว่า งูจงอางตัวนี้เลื้อยตามหลวงพ่อชามาจากวัด พอถึงศาลพระภูมิตรงทางเข้าหมู่บ้าน มันก็เลื้อยเข้าไปรออยู่ที่นั่น จนกระทั่งท่านกลับจากบิณฑบาต มันก็เลื้อยตามท่านกลับวัดอีก
หลวงพ่อชาเองไม่ได้เห็นงูตัวนั้น แต่ก็สังเกตเห็นว่ามีรอยเลื้อยอย่างที่ชาวบ้านพูดกัน
หลังจากนั้น เวลาที่หลวงพ่อชาจะออกจากวัดหนองป่าพงไปบิณฑบาต ก่อนพ้นเขตวัด ท่านจะพูดว่า
“ไอ้หางกุด… อย่าไปบิณฑบาตกับอาตมานะ… คนเขากลัว!!” ต่อมาไม่นาน หลวงพ่อชาก็ได้บอกกับเจ้าจงอางหางกุดด้วยว่า
“ให้หลบหนีเข้าไปหาที่อยู่ในป่ารกทึบเสียเถอะ… อย่าออกมาให้คนเห็นอีก เพราะต่อไปวัดนี้จะมีคนมามากขึ้น เขาจะกลัว”
หลังจากนั้นก็ไม่มีใครพบเห็นงูจงอางหางกุดตัวนี้อีกเลย!!
Cr. tnews
by TVPOOL ONLINE
