เด็กจะมีความกลัวต่อการถูกเฝ้ามองหรือถูกประเมินจากคนรอบข้าง เด็กกลุ่มนี้จะมีความคิดว่า เขาอาจจะทำหรือพูดอะไรที่ดูไม่เข้าท่าในสายตาคนอื่นๆ หรือเเสดงอะไรที่ตลกๆ เปิ่นๆออกไป ทำให้ตัวเองอาย หรืออาจตกเป็นเป้าสายตาของการถูกการวิพากษ์วิจารณ์ของคนรอบข้าง ความแตกต่างของโรคนี้จากความ “ ขี้อาย ” ทั่วไปก็คือ เด็กเหล่านี้จะแทบทำอะไร ต่อหน้าคนอื่นไม่ได้เลย เด็กขี้อายทั่วไป เด็กขี้อายทั่วไปอาการมักจะหายไปเมื่อโตขึ้น แต่ถ้าเป็นโรคกังวลต่อการเข้าสังคมต้องบำบัดถึงจะหายขาด เด็กบางคนกังวลต่อการเข้าสังคมมากจนส่งผลต่อระบบต่างๆของร่างกาย เช่น อาเจียน เวียนศีรษะ มือสั่น ใจสั่น เกร็ง เข้าห้องน้ำบ่อยๆ คุณพ่อคุณแม่สงสัยว่าลูกจะเข้าข่ายโรคกังวลต่อการเข้าสังคม ลองสังเกตุความผิดปกติดังนี้
- ลังเล หากตกเป็นที่จดจ้องของคนรอบข้างมักจะเปลี่ยนพฤติกรรมเป็นผู้ตาม เพื่อให้เกิดการยอมรับ
- หลบเลี่ยงการพูดคุย หลีกเลี่ยงการไปงานรื่นเริง สังสรรค์ต่างๆ
- พูดพึมพำในลำคอไม่สบตา
- มีเพื่อนน้อย
- แยกตัวไปอยู่ในมุมต่างๆ เช่น หลังห้อง ห้องสมุด
- กลัวการขายหน้า เสียหน้า มีความกังวลกับคำวิจารณ์ของคนรอบด้าน
- ไม่ไปโรงเรียน แกล้งป่วย
- เมื่ออยู่โรงเรียนทำตัวเป็นเด็กใบ้ ไม่พูดจากับใคร