สิงคโปร์ มาเลเซีย และบรูไน เป็นประเทศที่ยังใช้กฎหมายเฆี่ยนอยู่ จะบัญญัติให้ใช้หวายขนาดยาวไม่เกิน 120 เซนติเมตร มีเส้นผ่าศูนย์กลาง 13 มิลลิเมตร (หรือครึ่งนิ้ว) หวายเหล่านี้ก่อนใช้งานจะนำไปแช่น้ำก่อนทั้งคืนเพื่อให้อิ่มน้ำ เวลาฟาดลงไปหนักๆหลายๆทีเนื้อจะได้ไม่แตก เคยอ่านพบบ่อยๆว่านักโทษประหารของไทยในสมัยก่อน จะถูกเฆี่ยนด้วยหวายที่แช่น้ำปัสสาวะด้วย ใครโดนเข้าไปคงเลิกกลัวตายหรือจะตัดหัวขั้วแห้งอย่างไรก็ได้ ขอให้ความเจ็บปวดทรมานผ่านพ้นไปเร็วๆเสียที

นักโทษจะถูกนำเข้ามาในสภาพเกือบเปลือย มีผ้าเตี่ยวปิดกั้นเฉพาะด้านหน้า ด้านหลังเปิดก้นไว้อย่างนี้ เมื่อพันธนาการเข้ากับขาหยั่งแล้วก็จะมีเกราะหนังมาคาดทับป้องกันร่างกายส่วนอื่นที่ไม่ต้องการให้โดนฤทธิ์หวาย ตรงตำแหน่งก้นเจาะเป็นรู

มือเฆี่ยน (ขอเรียกอย่างนั้นก็แล้วกัน) เป็นเจ้าหน้าที่ราชทัณฑ์ที่ต้องฝึกฝนมาอย่างดี หนุ่มแน่นและล่ำสัน แม้จะไม่มีกำหนดว่าจะต้องเฆี่ยนให้โดนเป้าหมายด้วยกำลังแรงกี่กิโลกรัม-เมตร แต่พวกนี้ต้องซ้อมตีหุ่นทุกวันแบบสุดแรงเกิดในแต่ละครั้งเสมอ ใครตีอ่อนแรงไปก็จะถูกพัก กรมราชทัณฑ์จะมีเบี้ยพิเศษให้มือเฆี่ยนพวกนี้ด้วย ในสิงคโปร์ได้ขวับละ 15 บาท ในมาเลเซียได้ 30 บาท เป็นรายได้ในฐานะผู้ชำนาญพิเศษ ดูท่าจรดก่อนที่จะลงไม้แต่ละขวับเสียก่อน นี่ระดับศิลปินนะเนี่ย

มือเฆี่ยนจะหวดลงมาอย่างไร้น้ำใจ ทิ้งน้ำหนักทั้งตัวลงสุดแขน มีการประมาณว่าการหวดแต่ละขวับหวายเดินทางด้วยความเร็ว 160 กิโลเมตรต่อชั่วโมง ความแรงที่กระทบเป้า 90 กิโลกรัม เนื้อนิ่มๆของมนุษย์จะไปเหลืออะไร

แสบสะท้าน! คลิปลงโทษคดีข่มขืน ด้วยการเฆี่ยนจนเลือดไหล ก่อนส่งไปขังต่อ(มีคลิป)