นิติพงษ์ ห่อนาค โพสต์อาลัย ถึงแก่อสัญกรรมของพล.อ.เปรม “สี่ปีที่แล้ว…เป็นครั้งเดียวที่ได้เข้าพบใกล้ชิดกับป๋า…ที่สงขลา..พร้อม ๆ กับพี่ ๆ เพื่อนๆ ที่ทำงานให้ป๋า… ป๋าถามว่า…” เป็นนักแต่งเพลงใช่ไหม…แต่งเพลงอะไรบ้างล่ะ”… ฉันก็ตอบไปเจื้อยแจ้ว… ป๋าก็พยักหน้า…ว่า รู้จัก… ณ ขณะนั้น ฉันถึงเข้าใจถึงคำว่า “ขุนเขา”…. เมตตาบารมีดีงามของป๋า…ทำให้ผู้คนที่มีสติสัมปชัญญะที่ได้เข้าใกล้.. จักตัวค้อมต่ำ เข่าอ่อนไปเอง…โดยไม่มีใครต้องมาบอก.. ฉันเจอคนมีอำนาจวาสนามาก็มาก…นายกฯ หลายคน รัฐมนตรี แม่ทัพนายกอง เศรษฐี…ฉันก็แค่สำรวมธรรมดา สำรวมพอ ๆ กับเจอป้าแก่ๆ ที่หาบขนมมาขาย… แต่ป๋า…เป็นคนเดียว…ที่เป็นสามัญชนโดยกำเนิดที่ฉันเคยได้พบ…แล้วฉันเข่าอ่อน… ฉันแอบคิดไม่ได้ว่า…ป๋า..มีบารมีพอที่จะวางแผนด้วยซ้ำ ว่าจะมีชีวิตอยู่ถึงแค่ไหน จึงจะพอดี… จะมีใครสักกี่คนบนโลก…ที่วางแผนได้ว่า จะเดินทางจากโลกนี้ไปได้ก็เมื่อเสร็จสิ้นภารกิจสมบูรณ์เท่านั้น…ไม่มีอะไรต้องเป็นภาระอีกแล้ว… ใครจะรู้ว่า…อีกแผนหนึ่งของป๋าคือ เสร็จภารกิจบนพื้นโลก…ก็จะได้ขึ้นไปเฝ้ารับใช้เบื้องพระยุคลบาทขององค์ผู้ประทับอยู่บนสวรรค์อีกครั้งหนึ่ง… กราบส่งป๋าอีกครั้ง…แต่ป๋าอย่าทิ้งพวกเรานะครับ… มีอะไรที่เทวดาอย่างป๋าจะพอช่วยได้…ช่วยด้วยนะครับ… ตอนนี้…บ้านเมืองเรา มันกระอักกระอ่วนนัก…ช่วงนี้.. ต้องการเทวดา เทพไท้…ช่วยปกปักด้วยครับ….”
