เรียกว่า กว่าครึ่งชีวิตที่โลดแล่นอยู่ในเส้นทางสายบันเทิง “เขตต์ ฐานทัพ” หรือชื่อใหม่ “ธฤษณุ ธีญานาถธนันชา” ที่ทั้งหลงใหลและรักในการแสดง เขาคือนักแสดงชายคนหนึ่งที่ค่อยๆ เก็บเกี่ยวประสบการณ์ของตัวเองมาอย่างต่อเนื่อง มากกว่า 20 ปี ที่ เขตต์ โลดโผนอยู่ในจอโทรทัศน์ บ่มเพาะรสชาติทางการแสดงที่หลากหลายให้แฟนๆ ได้ชม จนกลายเป็นพระเอกมากฝีมือ ยืนแถวหน้าๆ วงการบันเทิงไทย
ทีวีพูล ฉบับนี้ เลยขอเปิดความลับ ภายใต้กระเป๋า ใบเก่ง ของ เขตต์ กัน
ข่าวที่น่าสนใจ
-
ยังไงคุณ!! ทนายดังยัน! ถ้าHermès เป็นของแท้สรพงษ์ต้องจ่าย 2 ล้าน!
-
“พุทธ” ฟาดเดือด หลัง เจ้าของร้านรับซื้อกระเป๋าหรู พาดพิงผ่านไลฟ์!!
ปกติผมจะใช้กระเป๋าผ้า แล้วก็ใบใหญ่ ไม่ค่อยจะใช้เป้ เพราะกระเป๋าผ้าใบนี้มันใหญ่กว่า แถมยังสะดวกง่ายกับการสะพาย ซึ่งกระเป๋าเป้เวลาสะพายหลังมันเวลาเดินถ้าคนเยอะเราต้องเบียดอะไรแบบนี้มันก็จะเกะกะ แล้วเวลาหยิบของก็ต้องปลดเป้ลงมาถึงจะเปิดซิปได้ แต่ถ้าสะพายข้างเดียวมันก็จะเอียงๆไม่บาลานซ์ แต่ถ้าเป็นกระเป๋าผ้าแบบนี้มันก็เหมือนกับย่ามพระอยู่ที่ไหล่เวลาจะหยิบของก็มือล้วงเข้าไปมันก็หยิบได้แล้ว ผมก็ใช้กระเป๋าผ้าแบบนี้มาหลายปีแล้วครับ ผ้าที่ใช้เป็นผ้าแคนวาส คล้ายๆผ้าชุดรด.ผ้าแข็งๆ แล้วลงแว๊ก มันจะช่วยเคลือบกันน้ำได้ประมาณนึง อยู่ทรง ทนทาน เป็นการรักษาเนื้อผ้าอย่างนึงครับ ถ้าสกปรกก็แค่ใช้ทิชชู่เปียกเช็ดก็ออกครับ…คราวนี้มาเปิดกระเป๋า ของเหล่านี้เป็นของที่พกประจำเลยครับ เริ่มจาก
กระเป๋าตังค์ : อันนี้เป็นแบรนเนมที่ผมซื้อมานานแล้วใช้มา 5-6 ปี และที่เลือกสีเขียวเพราะเป็นสีที่ค่อนข้างหายาก แล้วก็ถูกโฉลกกับผมด้วยครับ
โทรศัพท์ : เครื่องนี้เป็นโทรศัพท์สำรอง เป็นเครื่องเก่าที่ผมจะเก็บไว้ในกระเป๋า ไม่ได้พกไปไหนมาไหน เพราะตอนวันเกิดล่าสุดได้โทรศัพท์เครื่องใหม่จากภรรยาก็เลยใช้ทั้งสองเครื่องสองเบอร์ โดยเครื่องใหม่เราก็จะใช้พกติดตัว แต่เครื่องนี้ก็อย่างที่บอกเก็บเอาไว้ใช้สำรองไม่ค่อยได้รับเท่าไหร่ ถามว่าเป็นคนติดโทรศัพท์มั้ยก็ติดนะเพราะชีวิตประจำวันเหมือนต้องใช้โทรศัพท์ตลอดเวลา โลกปัจุบันมันอยู่ในโทรศัพท์หมดแล้ว ไม่ว่าจะเรื่องการติดต่อสิ่อสาร การเงิน การงาน ธุระปะปัง รวมทั้งโลกโซเชียลต่างๆทุกอย่างมันอยู่ในโทรศัพท์หมด ทุกวันนี้ทำงาน ตรวจงานผมใช้ดูไฟล์ทางโทรศัพท์หมด มันเหมือนเป็นคอมพิวเตอร์ขนาดย่อมแล้ว ถ้าหายเชื่อว่าชีวิตมีปัญหาแน่ครับ
แว่นตากันแดด : สำคัญสำหรับผมนะขาดไปมีหงุดหงิด อาชีพนักแสดงเราต้องใช้ตาเยอะมาก ต้องผ่านการใช้แสงจ้ากว่าคนอื่นเวลาเล่นละคร ถ่ายหนัง มันจะทำให้ตาแห้ง เราก็เลยต้องเซฟตาไว้เวลาไม่ได้ทำงาน อีกทั้งถ้าวันไหนเราอยากสบายๆไม่แต่งหน้า ไม่เซ็ทผม แต่เราใช้ใส่แว่นตากันแดดอันนึงมันก็โอเคแล้ว ทรงที่ผมใช้ก็ชอบแบบคลาสิคแบบนี้ เป็นแบบที่มีมาตั้งแต่รุ่นพ่อรุ่นแม่และก็ต้องยี่ห้อนี้ มันใช้ได้นานครับ
กระเป๋าผ้ายีนส์ใบเล็ก : เป็นกระเป๋าใส่เศษสตางค์ ปกติผมชอบใส่กางเกงยีนส์แบรนไทย ซึ่งกระเป๋าใบนี้มันแถมมาตอนซื้อกางเกงครับ ผมว่ามันดูน่ารักดีแถมยังเป็นผ้ายีนส์ ไซส์เหมาะกับการใส่เศษสตางค์ เวลาเราได้ตังค์ทอนมาแล้วใส่ในกระเป๋ากางเกงยีนส์ ถ้าวิ่งมันจะมีเสียงกรุ๊งกริ๊งๆให้รำคราญ ผมก็เลยต้องมีกระเป๋าใส่เหรียญโดยเฉพาะครับ
ไฮโปคลีน วอเตอร์ สเปรย์ : เป็นโปรดักของเราเอง ซึ่งเป็นน้ำยาไฮโปคลอร์ส แอซิค ที่มีฤทธิ์ฆ่าเชื้อไวรัส และเชื้อโรคได้ๆดีกว่าแอลกอฮอล์ 70% ซึ่งเราทำตอนที่ลูกยังเล็กๆไปโรงเรียนแล้วไม่สบาย ตอนนั้นเด็กฮิตจะเป็นโรคเฮอแปง มันก็พวกโรคมือเท้าปากนั่นแหละ สาเหตุก็มาจากไวรัสที่เด็กชอบเอามือเข้าปากบ่อยๆมันก็ทำให้ติดโรคนี้ แล้วช่วงที่ทำโควิดก็มาพอดีซึ่งบังเอิญมันก็ฆ่าเชื้อโรค ฆ่าไวรัสได้ แล้วฤทธิ์ของมันมีประสิทธิ์ภาพสูงกว่าแอลกอฮอล์ถึง 80 เท่า ไม่เป็นอันตรายใช้ฉีดพ่นอาหาร ช้อนส้อมได้ เวลาเราไปไหนเข้าร้านอาหารผมก็จะฉีด ลูกผมก็ใช้ ทุกวันนี้พกติดตัวกันทั้งบ้าน ตั้งใจว่าจะทำออกมาขายแต่พอดีเราไม่ใช่นักขายที่ดี อีกทั้งต้นทุนสูงกว่าแอลกอฮอล์ขวดแค่นี้ต้นทุนมาก็ร้อยกว่าบาทแล้ว แต่เพราะเรารู้ว่ามันคือโปรดักที่ดีเราก็เลยทำมาใช้เองก่อนครับ
ปากกา กับ ดินสอ : ดินสอนี่เป็นดินสอไส้แข็ง มันมีบางงานที่เราไม่อยากใช้ปากกาเขียนก็เลยต้องพกดินสอไว้ ปากกาที่พกไว้ส่วนมากจะใช้เซ็นต์เอกสาร เซ็นต์เช็ค ซึ่งผมใช้ปากกาแท่งนี้ทำธุรกิจเซ็นต์เอกสารเซ็นต์เช็คมานานหลายปีแล้ว เพื่อจะได้ชัดเจนว่ามันเป็นหมึกจากปากกาแท่งนี้ ทั้งปากกาและดินสอ และของใช้ที่เห็นๆซื้อมาใช้ก่อนลูกเกิด อายุของมันก็ 5-6 ปี เท่ากับอายุลูกครับ หลังจากลูกเกิดก็แทบจะไม่ได้ซื้อแล้ว เพราะอย่างปากกาปาร์คเกอร์ และดินสอ ทั้งสองอันนี้มันก็เหมือนของฟุ่มเฟื่อยเพราะราคามันสูงอยู่ เพราะปากกามันเป็นรุ่นคลาสิค วินเทจแบบที่ผมชอบ ส่วนดินสอก็เป็นแบรนญี่ปุ่น ตัวดินสอเป็นไม้ กดออกมาเป็นไส้ดินสอใหญ่ ไม่เหมือนกับที่เคยเห็นครับ
คีย์การ์ด : คีย์การ์ดเข้าออฟฟิศ ซึ่งปกติก็จะมีน้องๆเปิดให้นะ แต่บางทีมันไม่ทันใจ หรือบางครั้งไม่มีใครอยู่เราก็เลยต้องพกไว้ ผมก็เลยซื้อกระเป๋าหนังใบนี้มาใส่ตามที่ผมชอบวัสดุก็พวกผ้า หนัง หรือไม้ครับ
สรุปถามว่ากระเป๋าสะพายแบรนเนมมีมั้ย ผมมีนะแต่ไม่ได้ใช้ เพราะรู้สึกว่ามันไม่ใช่ตัวเรา ผมเป็นคนไม่ชอบอะไรหวือหวา ถ้าจะต้องเลือกใช้ของแบรนเนมผมก็จะเลือกที่มันดูธรรมดา แบบน้อยๆแต่มากด้วยดีเทลและเรื่องราวครับ